İnsan aşkı bulduğunu nasıl anlar? Aşk neye benzer? Genel geçer bir tanımı var mıdır? En önemlisi gerekli midir?
6 yıldır Japonya'da yaşayan Miray'ın üniversite, tezler ve araştırmalar üzerine kurulu akademik dünyasında aşka ihtiyacı yoktu. Aşk onun...
Japonya ile arada 7 saat fark vardı ve saat 1’i geçiyordu. "Orada da akşam olmak üzeredir." diye düşündü.
Büyük ihtimalle Kou eşyalarını yerleştiriyordu. Resmen onlarca anıyla onu o evde yalnız başına bırakmıştı.
Düşüncelerinden uzaklaşmak için bir selfie çektikten sonra Nevşehir'e sıkıntısız bir şekilde vardığını belirten bir mail attı Kou'ya.
Kou ile birlikte Osaka'yı hatırladı. Şaka gibi geliyordu, idrak etmesi çok garipti. Şimdi bulunduğu coğrafya çok farklıydı.
Etrafta yok denecek kadar az ağaç vardı. Her yer sarı ve kahverengiydi. Neredeyse dümdüz olan arazilerde devasa büyüklükte patates ve kabak tarlaları vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimedya: Bahsedilen yol manzarası
Tüflerin oluşturduğu şekiller yavaş yavaş görünmeye başlamıştı. Pembe, beyaz, sarı, kahverengi şekiller gerçekten mükemmel bir tablo oluşturuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimedya: Bahsedilen yol manzarası
Üstelik gelincik, papatya ve çivit otları da bu mükemmel tabloya dahil olmuştu.
Batı Karadenizde doğup büyümüş biri olarak yeşile alışkındı. Çocukluğu ağaç tepelerinde geçmişti. O yüzden buraya başlarda pek alışamamıştı. Çünkü burada Karadeniz'in tam tersi bir coğrafya hakimdi.
Orası ne kadar yeşilse burası o kadar kahverengiydi, orası ne kadar dağlıksa burası da o kadar düzdü. Hatta yerel halk tepelere bile dağ diyordu.
Ama her yıl akın eden milyon turist haksız olamazdı. Kapadokya’nın mükemmel manzaraya sahip vadileri vardı. Peri bacaları dünyada başka hiç bir yerde bu kadar büyük bir alana yayılmamıştı.
Otobüs ücretini toplayan küçük çocuğun seslenmesiyle kendine geldi.
“Apla! 3 millon.”
Parlak ve sürmeli gözlerle esmer çocuk ücreti bekliyordu. Yüzünde afacan bir gülümseme vardı. Radyoda oyun havası çalıyordu.
Düğün haricinde oyun havası dinlemek nasıl bir ruh hali gerektirirdi acaba?
