Love of my life {Tłumaczenie pl}

Rozdział 6

Roger usiadł na łóżku i westchnął.
Dlaczego John musiał to powiedzieć?
Z początku Roger sądził, że jego uczucia do Briana są absurdalne, ale im więcej o tym myślał, tym bardziej zaczynało mieć to dla niego sens.
Chociaż ciężko było mu to przyznać, to myślał, że John ma rację.
Ale co powinien zrobić? Podkochiwał się w mężczyźnie, chociaż dotychczas pociągały go tylko kobiety.
Dlaczego musiał kochać akurat Briana, który był jego przyjacielem?
Roger postanowił porozmawiać z Johnem, miał nadzieję że ten, powie mu co teraz robić.
Wstał i otworzył drzwi, które zaskrzypiały. John, który siedział na kanapie i czytał gazetę usłyszał to, jednak nie zwrócił uwagi na Rogera, który wszedł do salonu.
Blondyn usiadł obok Johna.
- Cześć - powiedział Roger, ostrożnie zerkając na basistę.
John nic nie odpowiedział.
Roger westchnął.
- Przykro mi, nie powinienem był się na ciebie gniewać. To nie twoja wina.
Dopiero wtedy John odłożył gazetę.
- Czy myślałeś o tym, co powiedziałem? - zapytał.
- Tak.
- I co?
- Myślę, że miałeś rację - wyszeptał Roger. Spojrzał na Johna ze smutkiem. - Nie wiem, co robić.
John po raz drugi tego dnia, przytulił Rogera, który zasnął w jego ramionach.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

John usłyszał, że drzwi wejściowe otwierają się. Z korytarza dobiegł głośny śmiech.
Basista spojrzał na Rogera, który wciąż spał.
Freddie i Brian weszli do pokoju. Freddie wskazał na Rogera i Johna.
- Czy to nie urocze? - wyszeptał, uśmiechając się.
John przewrócił oczami.
Brian uniósł brwi i spojrzał na niego z rozbawieniem.
- Godne podziwu.
John objął ramionami śpiącego Rogera i spojrzał na Freddiego i Briana. Próbował powiedzieć im, by byli ciszej. Nie chciał, by Roger się obudził. Jednak było za późno. Roger otworzył oczy.
Blondyn wydawał się być zdezorientowany. Rozejrzał się, próbując zrozumieć, gdzie się znajduje.
Zauważył Briana i zbladł.
- Cześć - wyjąkał nieśmiale, wstał i wyszedł z salonu.