Love of my life {Tłumaczenie pl}

Rozdział 3

Roger wyszedł z sali za Johnem.
Postanowili wrócić szybciej, ponieważ byli zmęczeni i nie bawili się dobrze.
John zatrzymał się gwałtownie i Roger zderzył się z jego plecami. Blondyn jęknął gdy jego nos zderzył się z ramieniem Johna. Basista odwrócił się.
- Pójdę poszukać Freddiego, powiem mu, że wracamy. Zaczekaj tutaj.

Roger skrzyżował ręce na piersi i zaczął obserwować ludzi wokół.
Nagle zauważył kogoś znajomego.
Kąciki jego ust podniosły się, tworząc uśmiech. Zaczął podchodzić do Briana, myśląc, że będzie mógł porozmawiać z nim, czekając na Johna. Nagle zatrzymał się. Brian nie był sam.
Obok niego stała jakaś kobieta, której Roger nie znał. Była to wysoka blondynka, bardzo atrakcyjna.
Położyła dłoń na ramieniu Briana i zaśmiała się, prawdopodobnie z czegoś co powiedział gitarzysta.

Nagle Rogera ogarnął smutek. Nie wiedział dlaczego, w końcu Brian wydawał się być szczęśliwy.

Perkusista odwrócił się i ogarnęła go fala mdłości. Światła były zbyt jasne, a miejsce w którym się znajdował zbyt zatłoczone. Nie mógł oddychać.
Szaleńczo szukał drogi ucieczki. Nie przejmował się Johnem, któremu obiecał, że będzie na niego czekać, musiał wyjść jak najszybciej na zewnątrz.
W końcu znalazł drzwi. Pobiegł w ich stronę nie zatrzymując się by przeprosić kogoś, kogo przypadkiem uderzył. Słyszał jak ktoś krzyczy na niego ze złością, ale nie obchodziło go to.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Na zewnątrz było zimno, co nie ucieszyło Rogera. Oparł się plecami o ścianę budynku, z którego przed chwilą uciekł. Mroźny wiatr wiejący na jego twarz pozwolił mu się uspokoić.
Nagle ktoś dotknął jego ramienia. Odwrócił się i ujrzał Johna.
- Miałeś na mnie czekać - powiedział.
Roger spojrzał na niego i uśmiechnął się przepraszająco.
- Wiem, przepraszam. Po prostu zacząłem panikować i musiałem wyjść na zewnątrz.
John wyglądał na zaskoczonego.
Roger nigdy wcześniej nie miał problemów z przebywaniem w tłumie.
- W porządku. Czy możemy już iść? - zapytał.