GÖLGEDEKİ DEHŞET

Bölüm 9

Kafeye gittiğimizde gözlerime inanamadım. Annem bir adamla bir masada gülüşerek birşeyler içiyordu. Mustafa da anlamış olaca ki kolmu tuttu. Hadi gidelim burdan dedi . Ben durumu tam olarak anlamak için annemlere görünmeden bir masaya oturdum. Mustafayı da yanımda sürükledim . Belki dakikalar geçti belki de saatler bilmiyorum. Onları gözlerimi bile kırpmadan izledim. Annem babama baktığından daha farklı bakıyordu ona. Ama annem bunu babama  neden yaptı. Belki bir umut öyle bişey değildir dedim kendimce . Mustafa da benim gibi onları seyrediyordu. Sanra kahveleri bitti masadan kalktılar . Annem ve o iğrenç adam ile dışarı çıktı. Ardından Mustafaya " sen git ben hallederim " dedim . Masadan hızlıca kalktım. Mustafa " Olmaz öyle şey seni yanlız bırakacağımı mı düşünüyorsun?" Dedi. Birşey diyemedim. Ben de dışarı çıkarken peşimden geldi . "Bak anlamıyorsun benle gelme! lütfen" dediysem de dinlemedi. Annem o adamın arabasına bindi ve adama bir öpücük kondurdu. Hızlıca bir taksi çevirdim. Önümüzdeki arabayı takip edin lütfen, dedim. Mustafa onca sözüme rağmen yanımdaydı. Önüme bakarken gözümden yaşlar düşüyordu. Biraz daha hızlı lütfen diye söylendim. Sonra araba durdu bir otele gelmiştik . Taksiden indim . Mustafa ücretini öderken onlar otele girdiler. Ben de beklemeden gizlice arkalarından girdim . Hayla gülüşüyorlardı. Allah 'ım delirmek üzereyim. Bana yardım et. Oda kartını aldılar ve asansöre bindiler. Hemen resepsiyona oda numarasını sordum." Hanımefendi bu gizli bir bilgi bunu sizle paylaşamam" . Ben onun kızıyım lütfen yardımcı olun. Ağlayan gözlerime dayanamayıp 9. Kat 341 nolu oda. Asansörün düğmesine defalarca bastım. 9. Kata geldiğimde derin bir nefes aldım. Vaz bile geçmek istedim ama gerçeklerden kaçamazdım. 339, 340 ve 341. Oda . Biraz bekledim çünkü boğazım ağlamaktan acıyordu. Ben duvara yaslanmış soluklanırken asansörün kapısı açıldı ve Mustafa yanıma geldi. " iyi misin Çisem . Hadi gel gidelim burdan " derken de gözyaşlarımı siliyordu. Biraz daha bekledim ve derin nefes alıp odanın kapısına vurdum Mustafa nın bakışlarına aldırmadan . " Çisem " dedi sessizce . Sonra kapıda yarı çıplak annemi görünce kendimi tutamadım. Bağırmaya bâşladım.  Sen çok iğrenç birisin . Neden bunu babama ve bana yaptın . Söylesene " derken etrafın dönmeye başladığını anladım. Son hatırladığım şey yere çarpan kafam ve bayılmam oldu.
♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧
Çisem aç gözlerini . Gözlerimi araladım . Mustafa yanı başımda bana bakıyordu. Aniden ayağa kalktım. Olanları hatırlayınca midem bulanıyordu. Tek ihtiyacım sonsuza kadar gözlerimi kapatmak . Ve bu kötü bir rüya demek istiyordum. Hatta kötü bir kabus ama bu gerçek annem babamı neğedügü belirsiz bir adamla aldattı. Gözlerimden tekrar istemsizce yaşlar döküldü. Ne yapacaktım ben şimdi ? Ne diyecektim babama? Nasıl açıklaya bilirdim bu iğrenç durumu?
Boğazım tekrar yanmaya başladı. Mustafa ' ya su diyebildim sadece . O su almak için mutfağa gitti. Ben de etrafa bakındım ama burası ,burası Açelya gilin evi . Hemen ceketimi alarak sessizce evden dışarı attım kendimi. Yaşadıklarımın üstüne başkalarının şaşkınlığına ,sözlerine dayanamazdım. Yürüyerek sahile gitmeye karar verdim . Belki koşmuş bile olabilirim. Yere çömeldim ve kayaları üzerine oturdum. Hava kararmak üzereydi . Hafif esen rüzgar saçlarımın dalgalanmasına neden oluyordu. Aklıma o an geldikçe hafızamı kaybetmek istedim. Sessiz sessiz ağlarken kapşonlu o gölge yolda koşuyordu. Doğruldum " hey dur sen..." arkasına bile bakmadan gözden kayboldu karanlık gölge. Neden herşey üst üste gelirdi ki? Tekrar kayaların üzerine oturdum. Eve nasıl gidebilirdim nasıl bakabilirdim o kadının yüzüne ? Babama nasıl anlatacaktım , annemi bu kadar severken şaka falan zandedecekti. Belki bana inanmıyacaktı. Aniden koluma dokunulmasıyla korktum. Arkamı dönüm Timuçin di bu.  Ama beni nasıl bulmuştu. Gözümdeki yaşları sildim. Neden geldin buraya dedim boğuk sesimle . Yanıma oturdu ve ellerimi tuttu. Gözlerime bakmak için başımı kaldırdı. Ama bakamıyordum yapamıyordum. Herşeyi biliyordu o da. Annemin hataları ondan çok beni utandırıyordu. Ona bakmadım gözlerimi göle çevirdim . Timuçin " herşey geçecek Çisem " dedi geçecek . Elimle kolyeme dokundum. Sonra düşünmeden omzuna yasladım başımı. Ne o konuştu ne de ben . Sadece ağlarken çıkan hıçkırık seslerim ve dalgaların sesinden başaka bir ses yoktu. Sonra doğruldum. " Bu gece sizin evde kalsam sorun olur mu ? Ben o eve gidemem? Başını salladı. Biraz daha kayalarda güneşin batışını izledik. Hava soğuyunca . " Hadi kalk Çisem hasta olacaksın" Oturduğum yerden kalktım. Ve Timuçin in gittiği yere gittim. Adımlarını takip ettim.