BOOK 8: Laurisse, The Dauntless Daughter [COMPLETED]

Part 23

APRIL 20, 2002
I got mad at Laurisse, again. Akala ko lagi naming sasabihan sa isa't isa ang bawat gagawin namin. But she decided without letting me know. She cut her hair and I don't like it.

Isang butil ng luha ang bumagsak mula sa mga mata ni Laurisse habang pinagpapatuloy ang pagbabasa sa diary ng kanyang kakambal na si Lauraine. She remembered that she prayed earlier for her sister to help her remember her memories and she doesn't know how to thank her in letting her find that diary. And she feels that all her memories could be found there.

Alam niyang hindi ito magugustuhan ni Lauraine. Everything symbolizes their same face and same life. But she decided it but now not for herself but for the sake of the both of them.

Isang iiling-iling na mukha ang nakita niya sa salamin ng sasakyan bago huminto ang sasakyan sa tapat ng kanilang bahay.

"Lauraine would not like what you did to your hair," ani ng kanyang ama bago ito bumaba ng sasakyan.

Sumunod naman siya dito. Napatitig muna siya sa kabuuan ng kanilang bahay bago nagpatuloy sa paglalakad patungo sa pintuan.

And when she entered her house, the same was looking at her, unbelievedly. Lauraine was too shocked and sadness could clearly seen on her face.

"What did you do to your hair?" malungkot ang boses nito sa kanya.

Napahawak siya sa kanyang buhok na halos hindi na umabot sa kanyang balikat. The long curly black-brown hair was no longer on his head but a very short clean cut was presented.

"I'm sorry," she said.

Umiling-iling si Lauraine. "Hindi. Why did you do that?" Isang butil ng luha ang umalpas sa mga mata ng kanyang kapatid. "Hindi mo naman kailangang gawin iyan, ah."

Isang hagulgol ang tumakas sa kanyang pusong nasasaktan. "Gusto kong makatulong sa iba kahit sa huling pagkakataon. Gusto kong may maiwan ako kapag nawala na ako. Gusto kong maramdamang may natulungan ako kung sa kanilang kunin na ako ni God. Gusto kong maramdamang may nagawa naman ako para sa iba." Pinunasan niya ang luhang tumulo sa kanyang pisngi. "Gusto kong bigyan ng kapalit ang tulong na ginagawa mo para sa akin. Gusto kong mangarap katulad mo. Gusto kong ipagpatuloy mo ang kagustuhan mong maging doktor, hindi na lang para sa akin, kundi dahil gusto mong matulungan ang ibang may katulad kong sitwasyon."

"Laurisse! I'm doing this for you! Ano bang pinagsasabi mo! Hindi ako natutuwa!" saway sa kanya ng kapatid.

She smiled, the sweet one. "You are the best sister I ever have. And the best savior that I ever had." Hinawakan niya ang kamay ng kapatid. Ramdam niya ang panginginig nito. "And I would be proud still in you when I already in heaven when you would continue your dream to be a doctor, but not for me, but for the others that would be needing your help."

"Gagaling ka! Makakahanap tayo ng donor! Huwag kang magsalita ng ganyan!" sigaw nito sa kanya. "Ayoko na makarinig ng ganyang salita mula sa iyo! Papalagpasin ko itong ginawa mo sa buhok mo pero aawayin ulit kita kapag nagsalita ka na naman ng ganyan!"

"I love you, Lauraine."

Isang mahigpit na yakap ang binigay sa kanya ng kanyang kapatid. Yakap ng isang mapagmahal na kapatid. At malaki ang pasalamat niya sa Diyos na nagkaroon siya ng ganoong klaseng kapatid.

Hindi kinaya ng panginginig ng kanyang kalamnan ang alaalang bumalik sa kanyang isip. Nabitawan niya ang diary at napasalampak sa sahig. Isnang hagulgol ng pangungulila sa isang pinakamamahal ang narinig sa bawat sulok ng silid.

Isang iyak ng pagdadalamhati sa alaalang hindi niya inakalang mayroon siya.

"Lauraine..." tawag niya sa pangalan ng kapatid. "Bakit..." Bakit ngayon niya lang pinasok ang kuwartong iyon? Sa loob ng sampung taon, nakalimutan niyang may isang kapatid na handang magsakripisyo para sa kanya.

She was about to wipe her tears when pieces of papers near the dropped diary caught her attention. And when she tried to reach them, her hand stopped in the middle of the air.

At ang puso niya'y muling nagkapira-piraso nang ma-realize ang mga pirasong papel na iyon ay mga piraso ng alaalang mayroon siya kasama ang kanyang kakambal na si Lauraine.

Those are pictures of them. Isa-isa niya iyong dinampot kahit nanginginig ang kanyang kamay dala ng damdaming humihiyaw sa sakit na nararamdaman.

Ang puso niya'y nakaramdam ng sobrang pangungulila nang magtama ang mga mata nila ng kanyang kapatid, ng kanyang kapatid na may masayang ngiti sa larawan habang nasa tabi siya nito.

Napakasakit isiping nakalimutan niya ang mga pangyayaring naganap sa mga larawang nasa kanyang harapan. Napakasaya nila. Mga larawang nagpapaalala ng isang masayang kabataan.

Gusto niya ulit maramdaman na magkaroon ng kapatid na handang gawin ang lahat para sa kanya.

Mga larawang natatanging naiwan sa kanya dala ang alaalang mayroon siya kasama ang kanyang kapatid, ang kadugtong ng kanyang buhay.

At isang hiling ang sinambit ng kanyang mga labi, sana nandito ka pa. Kasama ko.