NİLYA | Texting

2.2

"Beni mi?"

"Evet. Sana olan sevgimden bahsettim onlara."

"İyi poh yedin."

Gülmeye başladı.

"Senin de bana olan sevgini söyledim."

"Poh ziyafeti desene."

"Ya bana karşı önyargılılar belli. Ben de onlara kendimi anlattım. Onlar da anlayışla dinlediler. Öyle iki lafladık, sonra ayrıldım yanlarından."

"Benim hakkımda konuşmadınız yani."

"Konuşmadık. İyi poh yemiş miyiz?"

"Evet."

Gülümsedi.

...

"E bana müsaade." dedi Yavuz koltuktan kalkarak.

O sırada annem elinden hiç eksilmeyen bıçağıyla salona daldı.

"Otur çocuğum yemek pişiriyorum."

Ee anne çocuk ne yapsın sen yemek pişiriyorsan?

"Ne var ki yemekte?" dedim mutfağa giderken.

"Oh oh mis. Karnıyarık sevmeyen de ne bileyim."

"Ben sevmem." dedi Yavuz. Mutfaktan yanına geldim.

"Bon sovmom."

"Ne seversin çocuğum?" dedi annem.

"Ni-" derken sözünü öksürerek kestim.

O sırada annem 'sizi gidi sizi' bakışı atıp tekrar mutfağa gitti.

"Hadi, gitmiyor musun? Ayakta dikildik yemek konuşuyoruz."

"Gitmiyorum. O zaman otur öyle  konuşalım."

Kene misin çocuğum?

"İyi, yemeğe ne istersin?"

"Tavuk."

"Tavuk mu?"

"Evet."

"Tamam anneme söyleyeyim." Mutfağa ilerlerken Alperen'in odasından bir ses duydum. Ağlama sesiydi. İçeri girdim ve salya sümük ağlayan saçı başı dağınık bir Alperen'le karşılaştım. Yanına gidip yatağına oturdum. Suratıma baktı ve kaşlarını çattı.

"Abla," dedi kısık bir sesle.

"He canım."

"Sence ben yakışıklı mıyım?"

Gülümsedim. "Çok yakışıklısın."

"Ama bugün Gülce bana tipsiz dedi."

"Gülce kim la?"

"Arkadaşım."

"Döveyim mi onu?"

"Hayır canı acır."

"Acısın sanane."

"Kıyamam ki."

"Bak sen." dedim imalı imalı bakarak.

"O beni sevmiyor."

"Sen onu seviyor musun ki?"

"Evet."

Kapının çalınmasıyla ikimiz de bir an irkildik. Yavaşça kapı aralandı ve Yavuz'un kafası göründü.

"Gelebilir miyim?"

"Hadi git elini yüzünü yıka." dedim Alperen'e. Başını 'tamam' anlamında salladı ve odadan çıktı.

"Gel içeri geçelim." dedim ve odadan çıktık.