Parantez

🔹 B. 9🔹Bırak Beni

Okula gitmek üzere hazırlanmaya başladım. Otelden çıkıp metroya bindim. Okula vardığımda sıramda oturan gina yı görmemle şoke oldum. Arkasına da iki yoluk almış benimle kavga etmeyi bekliyor.
Ben dururmuyum? Tabiki hayır.
Direkt gelip saçımı çekti ve beni yerle buluşturdu.
Sonra karnıma tekmeler yağdırmaya başladı. Dayanılmaz acı veriyordu.
Bir duvara tutunup kalkmaya çalıştım. Ama bir yumruk sonra tekrar bayıldım.
Kız tam bana yumruk atacakken birinin ellerini tutmasıyla geri çekildi.
Gözlerimi araladığımda kızın elini tutan kişinin yoongi olduğunu farkettim.

"eğer bu kıza yaklaşan olursa hepinizin anasını dikerim. Şimdi... Defolun!"

Kolumdan tutarak beni kaldırdı ve revire taşıdı. En son ellerindeki iğneyi gördüm. Sonrası da işte yoongi nin yatağında uyandım... Yine.

Gözlerimi araladığımda onun odasında olduğumu farkettim. Oda boştu.
Kalkmaya çalıştım ama  belimdeki dayanılmaz acı beni yatağa mahkum etmişti. Çok acıyordu.
Biraz zorlanma sonucu kalkmayı başarmıştım. Duvarlardan destek alarak aşağı inmeyi başarmıştım.
Yoongi koltukta uzanmış TV izliyordu.
Benim sesimi duymuş olmalı ki, bana doğru döndü ve

"demek uyandın prenses... Gel ve otur, artık daha fazla kaçamazsın"

Yanını işaret etti. Bende yanına oturdum.

"bak ribi dün olanlar için üzgünüm."

Yüzüne bile bakmıyordum. Ve şundan da eminim ki yanakladım kızarmıştı.
Öylece yüzüme bakıp bir cevap beklediğinin farkındaydım. Ve söze devam etti,

"o zaman söyle sana böyle hissettiren şey nedir?"

"ş-şey... Neyse boşver. Bir hiç işte."

Ellerimi tuttu ve gözlerine bakmam için çenemi kendine doğru kaldırdı.

"benimle açık konuş ribi, bana doğruyu söyle, sorun ne?"

"sorun şu...beni sevmediğin halde sevgilim diyorsun, ceza vericem diyerek beni bu lanet eve getirdin... Sorun şu yoongi, benden ilk günden beri hep nefret ettin değilmi. Lütfen... Lütfen bırak gideyim. Benimle konuşma, bakışma, beni rahat bırak artık tamam mı? "Gözümden bir damla yaş aktı ve sesim  kısık ve titrek bir halde "lütfen"...

"b-ben böyle hissettiğini bilmiyordum."

Yoongi ağzından;
Ribi ağlıyordu. Ve bunları düşünmesine sebep olduğum için kendimi kötü hissediyordum. Çok çağresizdi. Ve benden kurtulmak istiyordu.
Ona deli gibi sarılmak ve bana güven, yanındayım demek geliyordu içimden. Ama onu da sapıklığa çekecekti yine

"b-ben ne söyleyeceğimi bilmiyorum"

"bişi söylemene gerek yok... Ben gitmek istiyorum."

"saat çok geç oldu. Burada kalmalısın"

"gitmek istiyorum. Beni evime bırak"

"olmaz burada kalıcaksın!"

"olur"

"olmaz"

"olur"

"olmaz"

"oluuuur... Hadi ama yoongi, lütfeen"

"hayır...burada kalıcaksın... Yatağımda uyuyabilirsin"

"yuh oha noluyo. Daha biraz önce bunun üzerine kavga etmemişmiydik biz?"

"yerde yatmayı tercih mi edersin yani?"

"tamam burada kalırım ama asla seninle uyumam"

"tamam yerde uyu."

"sen uyu"

"hayır"

"evet"

"hayır"

"yine bu tartışmaya girmek istemiyorum. Sen yerde, ben yatakta uyicam. Bitti."

"hadi ama ribi. İki köşeye kıvrılır yatarız. Lütfen" kendi yatağımda uyumak için izin alıyorum resmen ya. Tam bir sersemlik. Ama ben bilirim yapacağımı, sen bir uyu.