Parantez

🔹 B. 17🔹Gitmemi İstiyorsan, Peki

1212 kelime. Kendimi aştım yine😎😎

Arabaya bindik ve eve doğru yol aldık. Arabada hiç konuşmadık.
Eve geldik ve kapıyı açtık. Evin hali berbattı.
Uzun zamandır bu eve gelmemiştim.
Belli ki yoongi de gelmemiş. Her yer dağınık ve iğrençti.
Yukarı çıkıp üzerimi değiştirdim. Ve hemen temizlik malzemelerini hazırladım. Aslında çok uykum vardı ama bu pislik bu şekilde dururken uyuyamazdım.

Aşşağıya indiğimde yoonginin koltukta uyuya kaldığını gördüm.
Ne yani bu kadar çabuk mu?

"hadi amaa. Uyan bakalım kaoca oğlan. Çook işimiz var seninle. Hadi kaalk."

"rahat bırak beni. Uyumalıyım. Günlerce başında uyumadan kim bekledi sanıyorsun küçük hanım. Şimdi git ve beni rahat bırak tamam mı?"

Koca kolunu tüm gücümle çekiştiriyordum. Ve o bir gram kımıldamıyordı. Yüzünü koltuğa gömmüş birşeyler söylüyordu. En sonunda pes ettim ve yoonginin odasından başladım temizliğe.

Yoonginin odasına gittim ve herşeyi yerle buluşturdum.
Tüm kıyafet ve çamaşırlarını çamaşır makinasında temizledim ve kuruttum. Onlar kururken bende dolapları temizliyordum.

Dolaptaki birkaç fotoğrafı görünce temizlik bezini ve fırçayı elimden düşürdüm. Ama ben onların düştüğünü duymadım bile. Fotoğraflarda yoongi nin ailesi vardı.

"Bi-bir dakika şu alttaki gazetede ne yazıyı bakim"

Gözlerimi kısarak o yazıyı okumaya çalışıyordum

"seoul köprüsünün yakınlarında olan kazada. 3 ölü 1 yaralı. Ölülerin ünlü bir holding zinciri sahibi ve karısı, birde erkek çocuğu, yaralının da ailenin en küçük oğlu olduğu ortaya çıktı."

"ne yapıyorsun sen ha? Hemen bırak onları!!! Defol buradan"

Beni ittirdi ve hemen dolaptaki fotoğraflar aldı ve tozunu temizledi.

"ne bekliyorsun ha? Git buradan. Seni görmek istemiyorum anladın mı? Nasıl dokunursun onlara? Şimdi git ve bir süre gözüme görünme!!!"

Yerden kalktım ve başımı yere eğdim

"ş-şey B-ben üzgünüm. B-ben sade-ve burala-"

"sen hala burda mısın ha? Defol dedim sana!!!"

"defolayım öylemi?" sesim titriyordu ve gözlerimden yaşlar süzülüyordu.kısık bir sesle "peki yoongi. Peki. Gitmemi istiyorsan... Bende giderim"

Ağlayarak odadan çıktım. Ve odama gittim. Çok fazla ağlıyordum ve kalbim acıyordu.

Bu kadar tepki gösterecek ne vardı sanki? Yemedim ya fotoğrafı. Demek gitmemi istiyor ha. Peki, bende gitmek istiyordum zaten

Ağlıyordum. Gerçekten dayanmak çok zor artık. Kalbim çok acıyor. Artık daha fazla dayanmak istemiyordum.

Banyoya gittim ve küvetin musluğunu açtım. Biraz kendime gelmeliydim. Odamın kapısını kilitledim ve küvete girdim.

Soğuk su titrememe neden oluyordu. Çok fazla ağlıyordum ve artık dayanamıyordum.

Elime bir jilet aldım ve koluma bir çizik attım. Bu çizik inlememe sebep olmuştu. Sesli ağlıyor ve hıçkırıklara boğuluyordum.

Yoongi sesimi duymuş olmalı ki hemen koşarak kapıma geldi ve içeri girmeyi denedi. Ama kapı kilitliydi.

"ribi aç şu kapıyı özür dilerim... Aç dedim sana ribi aç hadi... Kırmam mı istiyorsun ribi aç hadi şu kapıyı"