Parantez

🔹B. 7🔹Ona Sahibimm

Yoon gi ağzından;
Onu eve getirdim ama ne yapacağımı bilmiyorum. Aptal ribi, neden bu inat? Canımı sıkıyor bu kız ya. Biraz uğraşalım  ribi hanımla, korku ona iyi gelir.

"Neden getirdin beni buraya?"

Koltukta oturup meraklı gözlerle evi inceliyordu... Bende onun üstüne doğru yürümeye başladım. Ben yaklaştıkça koltuğun kenarına doğru gidiyordu. En sonda gidecek bir yeri kalmamıştı. Ona yaklaştım ve

"Neden burada olduğunu merak ediyorsun demek. Seni buraya cezalandırmak için getirdim"

"c-ceza mı. Ne cezası?"

"ceza olarak benimle sevişmelisin"

Ribi nin ağzından;
"N-ne ııyh bunu asla yapmam"

"sana fikrini sorduğumu hatırlamıyorum"

"bana asla böyle birşey yaptıramazsın. Ben eve gitmek istiyorum. Ben annemi istiyorum. Bırak beni pis sapık. Anneeeuuüüüü. Otele götür beni. İmdaat yardım edin. Alın beni bu manyağın elinden."

"seni burada kimse duyamaz güzelim. Sadece sen ben ve geçecek güzel gecemiz var. Sadece kendini bana bırak."

O pislik herif üzerime üzerime gelmeye başlamıştı. Ne yapmalıyım... Koltuğun köşesinden sıyrılıp kendimi dışarıya attım. Sonra yongi kapıyı üzerime kapattı. Gecenin bu saatinde nerden bulucam taxiyi.
Öff karanlıktan da çok korkarım ya. Paranormal şeyler falan olur diye. Ama kararlıyım... Sanırım.
Başka bir giriş bulmaya çalıştım ama tüm kapıları pencereleri kapatmış yongi bey.
Eğer o oyun oynuyorsa, ona karşılık vermeliyim. Bir çalının arkasına saklandım ve çığlık attım.
Yoon gi duymuş olmalı ki "ribii" diye bağırdı.
Onu bu şekilde telaşlı ve korkmuş görmek eğlenceliydi. Cidden bir kahkaha atıp gülmekten karşısında yerlere yatmamak için kendimi zor tutuyordum. Bir süre beni aradıktan sonra sesler kesildi.
Sakladığım çalılığın arkasından bir çıtırtı sesi duydum. Sonra gittikçe uzaklaşan sayıklamalar. Çok korkmuştum.
Çığlık atarak kapıya dayandım. Ve imdaat çığlıklarımı tüm çevrede yankıladım. Ama yoongi kapıyı açmadı.

Ne düşünüyordum ki? Yongi villadan beni aramak için çıkmıştı. Acaba o neredeydi. Gerçekten çok korkuyordum.

Seslerin yaklaştığını farkettim. Ve kapının köşesine saklandım. Çaresizce kendimce korunmaya çalıştım.

"hey seni aptal Paranormal yaratık. Çok ve yüzünü göster."

Sesler bir anda kesilmişti... Korkudan bacaklarım titriyordu.
Abi ses yoktu ya. Ortalık ölüm sessizliğine ve zifiri karanlığa bürünmüştü. Arkamdan gelen çalı sesiyle koşmaya başladım. Sadece aptalca koşuyordum. Karşımda yoon gi nin belirdiğini görünce çabucak ona sımsıkı sarıldım.
Titriyordum ve yongiye bir koala gibi yapışmıştım.
Ona baktığımda bana aptalca kahkaha atmaya başlamıştı.

"dur bir dakika... Seni lanet herif korkudan ölmemi mi istiyorsun?" diye bağırmaya başladım
Ama o hala karşımda aptalca gülüyordu. Pardon yerlerde sürünüyor, karnına ağrılar girdiğinden eminim gülmekten.

"eğlendin mi bari aptal herif. Resmen canım çıktı burada. Neden kapıyı kapattın? Neden beni korkuttun... Sen lanet bir aptalın tekisin tamam mı bay min aptal aptalı."

Sinirli gözlerle bana bakıyordu. Ama haketmişti.

"bu ağır olmadımı sence de?"

"ne ağır oldu be. Korkuyorum işte anlamıyor musun?
Neden getirdin ki beni bu lanet kulübeye?
Senden nefret ediyorum yoongi nefreet."