De Laatste Druppel - Sanrile Fanfiction

V I J V E N D E R T I G

Zenuwachtig liep Sanne door de gangen van het kasteel op zoek naar Vlorile. Ze had wel een vermoeden waar hij zou zitten, maar ze was nog niet klaar om het te vertellen. Ze had een keuze gemaakt. Nu moest ze alleen nog de keuze vertellen. Ze haalde diep adem voordat ze de kamer waar Vlorile in zat binnen liep.

Hij zat daar rustig met een boek in zijn hand. Vandaag zat zijn haar een beetje rommelig, maar het stond hem wel leuk. Hij had haar nog niet opgemerkt. Ze kuchte zachtjes om Vlo's aandacht te krijgen en dat werkte natuurlijk. Toen hij haar zag, verscheen er meteen een lach op zijn gezicht.

'Sanne!' zei hij heel opgewekt. Zijn benen die op de bank lagen, deed hij snel op de grond zodat Sanne erbij kon zitten. Met een glimlach ging ze wat verlegen en onzeker naast hem zitten.

'Je wilt me iets vertellen aan dat gezicht te zien.' Sanne schrokt een beetje daarvan. Was ze dan zo voorspelbaar. De gezichtsuitdrukking van Sanne liet Vlorile lachen. 'Ik ken je nu wel lang genoeg om te weten dat die blik betekent dat er iets is en je iets gaat vertellen.' Ze knikte. Ze voelde zich ineens zo onzeker. Zou dit wel de juiste keuze zijn. Wat nou als... Er waren zoveel negatieve dingen daar in te vullen, maar ook veel positieve dingen als ze erover nadacht.

'Vlorile, ik heb nagedacht en vervolgens een keuze gemaakt.' Hij wist meteen wat ze bedoelde. 'Ik wil het. Ik wil je vriendin zijn en misschien als alles goed verloopt wel je toekomstige vrouw.' Nu kon ze niet meer terug. Ze had het gezegd. Spijt? Nee, op dit moment niet vanwege de prachtige, oprechte lach van Vlorile die ze wel vaker ziet, maar nog nooit zoals deze. Zelfs zijn ogen leken wel te stralen. Van binnen liep Vlo een groot feestje te houden. Hij ging er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ze nu dan ook samen bleven voor altijd, zelfs tot in de dood.

De lach was de hele dag niet van zijn gezicht af te halen. Iedereen vroeg zich af wat hem zo gelukkig maakten, maar er was niemand die het vroeg. Nou ja, niemand. Dat is niet geheel waar. Esmee was al opzoek naar hem, want ook zij heeft gehoord dat Vlo zo blij is vandaag en wil graag weten waarom. Anders dan anderen durft zij wel naar hem toe te stappen.

'Hey, Vlorile,' Toen Vlo zag wie dat zei, veranderde zijn humeur. 'Ik hoorde dat je zo ontzettend vrolijk was vandaag. Een goede dag gehad vandaag?' vroeg ze met de liefste lach die ze had.

'Hij was perfect tot dat ik jou kop zag. Als dit over Sanne gaat, probeer iets tegen haar en ik zorg er persoonlijk voor dat je op brandstapel komt.' Zijn twinkelende ogen verdwenen en ze leken wel een tintje donkerder te worden.

'Wow, rustig, ik heb nog niks gezegd. Waarom zo defensief ineens? Wat is er zo speciaal aan haar? Ja, ze de koningin en heeft geld. Maar als je achter haar geld aan gaat. Ik heb ook veel gel-' Ze werd ruw bij haar keel gegrepen. Vlorile kneep haar keel dicht, maar net niet hard genoeg dat ze zou stikken. Ze hapte moeilijk naar adem.

'Luister eens goed Esmee, Sanne is nu mijn vriendin. Alles gaat perfect hier tussen ons. Ik heb geen zin dat jij alles weer gaat lopen verpesten. Als je hier wil blijven, dan houdt je je gedeisd. Begrepen?' Het maakt niet uit wie je bent. Niemand zou nu tegen Vlorile in durven te gaan als hij deze dominante stem op zet. Je gehoorzaamt hem gewoon. Het is niet dat je een andere keus hebt. Dus Esmee knikte en murmelde iets bevestigend wat niet echt verstaanbaar was, omdat Vlorile haar keel vast had.

'Goed zo.' Hij liet haar los. Gelijk zette ze een paar passen naar achter en begon ze te hoesten. 'Vergeet niet dat dit nooit heeft plaats gevonden. Al zou je het iemand vertellen, er is toch niemand die je gelooft.' Hij grijnsde. 'Loop nu maar weg.' Dat liet ze zich niet twee keer vertellen. Ze sprintte weg alsof haar leven er vanaf hing. Deels was dat wel waar.

'Ik zei toch overduidelijk dat je moest lopen!' schreeuwde Vlorile, maar dat was hopeloos. Esmee had het niet goed meer gehoord en rende gewoon door. Hij zuchtte en liep verder, maar dit keer wat minder vrolijk dan eerst.