ŞIMARIK ✔(Düzenleniyor.)

Bölüm 19 ~ / / Aşkını İtiraf Eden Luka / /

Hala uyuyor olmalıydı. Uyuyordu evet! Ama göğsünü okşayan biri vardı. Acaba hala rüya mı görüyordu? Gözleri kapalıydı, kesinlikle rüya görüyordu. Uyanmak istedi, gözlerini açmak ama bir türlü gözlerini açmayı başaramadı.  

Bu sırada göğsündeki elin baskısı daha da artmıştı. Onu kim böyle okşayabilirdi ki? Luka.. Tabi ya gece birlikte uyumuşlardı. 'Luka aşkım' diye geçirdi içinden. Fakat bu işte bir tuhaflık vardı. Her ne kadar yanındaki sevdiği adam da olsa içine bir huzursuzluk düştü.  Çünkü bu okşayışlardan hiç hoşlanmamış aksine tiksinmişti. Luka'nın dokunuşunu istemiyordu. Ama neden? 

Sonra kulağına mırıldanan o sesi duydu. Ses ona ne kadar güzel olduğunu onu ne sevdiğini söylüyordu. İyi de bu ses Luka'nın sesi değildi ki. Bu ses bu ses..

"Antony!" diye cırladı aynı anda göğsünü tutan adamı tüm kuvvetiyle itti. 

Genç adam neredeyse yataktan düşüyordu neyse ki kendini çabucak toparladı. Kızı kollarından tutup sarstı.

"Hey benim ben Luka. Nişanlın hatırladın mı?" Beth anlamsız bakışlarla ona bakıyordu.

"Bütün gece benim kollarımda o salağın adını haykırman için mi bekledim?" Kızın cevap vermediğini görünce daha da sinirlendi. Genç kızın çenesini hırsla büyük elleriyle kavradı. "bütün gece belki uyanır da bana az da olsa ilgi gösterirsin diye sana sarılıp seni seyrettim. Ara sıra küçük öpücüklerle uyandırmaya çalıştım ama sen onun ismini söyledin.. Bunun benim için ne kadar da kırıcı olduğunun farkında mısın?" Farkındaydı genç adam sonuna kadar haklıydı ama söyleyecek bir şey gelmiyordu aklına. Onun kalbini kırmak istememişti. Tanrı aşkına bu adamın bir kalbi var mıydı ki? 

"Kalbin mi kırıldı yani? Ben seni o kadını öperken gördüm.. Sen bana kendimde değilken neler yaptın? Beni defalarca utandırıp küçük düşürdün. Şimdi de karşıma geçmiş kalbinden bahsediyorsun. Ya benim kalbim, benim duygularım. Bunca zaman sadece sen sen sen ya ben beni hiç mi umursamamıyorsun?"

" Umrumda olmasan şimdi burada olmazdım herhalde." 

" Burada olmanın tek nedeni yine kendinsin. Aklınca beni Antony'den uzak tutacaksın ama kıskandığın için değil tabi." Bu kız adamın damarı basmakta gerçekten de iyiydi. 

"Artık şu anlamsız tartışmaya bir son verip tekrar yatamaz mıyız?"

"Evet bende tartışmak istemiyorum, yatıp uyumak istiyorum ama yalnız. Kendi odana gider misin sana daha fazla katlanamıyorum." Genç adam derin bir soluk verdi.

"Bilmem farkında mısın ama ben senin nişanlıyım." 

Beth gerçekten sıkılmıştı. Bir an önce yalnız kalmak istiyordu. "Sana söylüyorum beni duyuyor musun." diyen adama baktı.

"Gerçekten mi ciddi misin? Bende seni kapı görevlisi falan sanmıştım meğerse benim nişanlımmışsın. Ay çok ilginç cidden."diyerek alayla konuştu genç kız. 

"Benimle alay ettiğine inanamıyorum."

"Bende hala bu saçma konuşmayı uzattığına inanamıyorum." dedikten sonra genç adamı göğsünden iterek kapıya kadar götürdü kapıyı açtı.

"Lütfen Luka artık git."

"Peki sen bilirsin." Bir iki adımdan sonra durup kıza uzun uzun baktı. "Sonuçta sen kaybettin." 

Beth gözlerini devirerek kapıyı hızla kapattı. Bu kadar özgüven fazlaydı. Luka için bile. Tekrar yatağına uzandı. Gözlerini sıkıca yumarak uyumayı ve bu geceyi unutmayı diledi.