Επικίνδυνες Συμμαχίες

Κεφάλαιο 8

Ο Ραίγκαρ είχε μείνει άναυδος από αυτά που του είπε η Σελέστια.

''Είσαι σίγουρη πως εκείνος ο άντρας σου είπε την αλήθεια;''

''Τι λόγο είχε να μου πει ψέματα;''

''Ίσως κάποιος δεν θέλει να συνθηκολογήσει η Νταχάρα με την Ναβίντια'' πρότεινε καθώς βημάτιζε πάνω κάτω στο καθιστικό με τα γρανάζια του μυαλού του να γυρίζουν πυρετωδώς προσπαθώντας να βρουν μια εξήγηση.

''Δεν ήξερε ποια ήμουν, Ραίγκαρ'' του απάντησε η Σελέστια που καθόταν στον καναπέ. Φορούσε ακόμα τα ρούχα με τα οποία είχε βγει έξω. Είχε έρθει κατευθείαν στα δωμάτια του μόλις μπήκε στο παλάτι για να μοιραστεί μαζί του αυτά που είχε ανακαλύψει. ''Υπήρχε φόβος στο βλέμμα εκείνων των αντρών όταν μιλούσαν για την Λυσσάντρα και τα φίλτρα της. Έλεγαν την αλήθεια, είμαι σίγουρη γι' αυτό''

''Ή έλεγαν αυτό που πίστευαν πως είναι η αλήθεια'' Ήξερε πόσο άρεσε στους ανθρώπους να πλάθουν ιστορίες και οι φήμες εξαπλώνονταν σαν πυρκαγιά. Οι Αλχημιστές δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητοί, αυτό ήταν γνωστό. Και οι φήμες δεν ήταν αποδείξεις.

Η Σελέστια σηκώθηκε όρθια. Στα χέρια της κρατούσε το χρυσό βέλος που σύμφωνα με τα λόγια του έμπορου θα έβρισκε πάντα τον στόχο του, και πράγματι ο Ραίγκαρ ένιωθε το ελαφρύ βούισμα της μαγείας να έρχεται από το μέταλλο.

''Ίσως πρέπει να φύγουμε'' του πρότεινε.

Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. ''Δεν θα δειλιάσω μπροστά σε κάτι που μπορεί να είναι απλά φήμες. Αυτή είναι μια ευκαιρία για τη Ναβίντια που μπορεί να μη ξαναβρεθεί και δεν σκοπεύω να την χαραμίσω'' δήλωσε.

''Οπότε προτιμάς να ρισκάρεις τον εαυτό σου και όσους σε ακολούθησαν μέχρι εδώ;''

''Θα είμαστε προσεχτικοί. Τουλάχιστον μέχρι να σιγουρευτούμε αν η πριγκίπισσα είναι απειλή ή όχι'' Το ρόφημα που του είχε προσφέρει άστραψε στη μνήμη του και η ανάμνηση γέμισε το στόμα του με την γλυκιά γεύση του τριαντάφυλλου.

Κοίταξε την ξαδέλφη του που τον παρατηρούσε με το κοφτερό γαλάζιο βλέμμα της, υπολογίζοντας την κατάσταση.

''Το τελευταίο που θέλω είναι να σε βάλω σε κίνδυνο'' της είπε. ''Είναι δική μου επιλογή να μείνω αλλά εσύ δεν χρειάζεται να κάνεις το ίδιο. Αν θες να επιστρέψεις στην πατρίδα...''

''Μη λες ανοησίες'' τον διέκοψε. ''Ήρθαμε μαζί και θα φύγουμε μαζί''

Αν οι Ντρόγκομιρ είχαν μια αρετή αυτή ήταν ότι στήριζαν την οικογένεια τους.