Επικίνδυνες Συμμαχίες

Κεφάλαιο 20

Η Ραζιγιέ έφτασε στο χωριό των Αστερόφωτων το απόγευμα της επόμενης μέρας. Ο Ραίγκαρ ευχαρίστησε Θεούς και Πνεύματα για το ταχύ ταξίδι της.

Ο δυνατός σαν μπουμπουνητά ήχος από φτερά που χτυπάνε στον αέρα έκανε τους Αστερόφωτους να τρέξουν έξω από τα σπίτια τους. Σήκωσαν τα κεφάλια τους προς τον ουρανό και κοίταξαν τους δυο δράκους που πετούσαν πάνω από το χωριό τους, κάποιοι με δέος και πολλοί με ανοιχτή δυσαρέσκεια και ταραχή.

Η θεία Ορόρα προσγειώθηκε πρώτη στη μέση της πλατείας, πάνω στο σημείο όπου η Ίρια είχε αποπειραθεί να τον θυσιάσει το προηγούμενο βράδυ, καταστρέφοντας τα σκαλισμένα πάνω στο χώμα σύμβολα. Η Ραζιγιέ ξεπέζεψε με χάρη από την πλάτη της λες και ήταν συνηθισμένη να ιππεύει δράκους. Μερικές τρίχες είχαν ξεφύγει από το στεφάνι που είχε πλέξει τα μαλλιά της και τα μάγουλα της ήταν φιλημένα από τον άνεμο δίνοντας στο στρογγυλό πρόσωπο της μια πιο γλυκιά και αθώα όψη. Ωστόσο δεν υπήρχε τίποτα γλυκό στην βλοσυρή έκφραση του προσώπου της καθώς παρατηρούσε τα απομεινάρια της αποτυχημένης τελετής της Ίριας.

''Οι υπόλοιποι θα φτάσουν αύριο'' ανακοίνωσε με φωνή απόλυτη και κοφτερή σαν ατσάλι, κοιτάζοντας τους μάγους που είχαν συγκεντρωθεί σχεδόν σαν να τους προκαλούσε να φέρουν αντίρρηση.

Οι παρόντες Αστερόφωτοι παρέμειναν σιωπηλοί, με την δυσαρέσκεια έκδηλη στα συνοφρυωμένα -και σε ορισμένες περιπτώσεις οριακά εχθρικά- πρόσωπα τους. Η αντίδραση τους ήταν η αναμενόμενη. Σε ποιόν άρεσε να ανακατεύονται ξένοι στις υποθέσεις του; Όμως η αρχηγός τους είχε διαπράξει εγκλήματα και υπήρχαν άτομα ανάμεσα τους που όχι μονάχα δεν είχαν προσπαθήσει να την σταματήσουν αλλά την είχαν συνδράμει.

Και αυτά τα άτομα θα λογοδοτούσαν.

Εκτός αυτού, το γεγονός ότι η Ίρια είχε πεθάνει χωρίς να έχει ονομάσει διάδοχο αποτελούσε από μόνο του σοβαρό πρόβλημα. Ένας λαός που είχε μείνει ακέφαλος και που είχε κλονιστεί τόσο βαθιά μπορούσε εύκολα να πέσει στο χάος και την αναρχία. Είχαν ανάγκη κάποιον να τους προστατεύσει και να τους καθοδηγήσει. Σε αυτή τη δύσκολη ώρα, μέχρι να αποφασιστεί ποιος θα ήταν αυτός ο κάποιος, χρειαζόντουσαν μια φιγούρα εξουσίας που θα φρόντιζε να διατηρήσει την τάξη.

Ο Ραίγκαρ δεν μπορούσε να σκεφτεί καταλληλότερο άτομο για αυτή τη δουλειά από τη Ραζιγιέ. Έστειλε αμέσως το μήνυμα που της ζητούσε να έρθει στην οροσειρά όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ταυτόχρονα έστειλε ένα δεύτερο γράμμα στην οικογένεια του που τους ενημέρωνε για τα όσα είχαν διαδραματιστεί τις τελευταίες μέρες. Το μισούσε που θα τους προκαλούσε ανησυχία αλλά δεν μπορούσε να κρατήσει κρυφό κάτι τόσο σοβαρό. Ήλπιζε μονάχα να σταθούν στο γεγονός ότι ήταν ζωντανός και αλώβητος και όχι τόσο στο ότι μια παρανοϊκή μάγισσα προσπάθησε -και απέτυχε- να τον θυσιάσει.