Επικίνδυνες Συμμαχίες

Κεφάλαιο 16

Η Σελέστια έτριψε τον πιασμένο αυχένα της. Ο ύπνος στο έδαφος ήταν άβολη υπόθεση αλλά τουλάχιστον χάρη στον Γουίλ είχε μείνει ζεστή.

''Αυτός είναι ο πιο ξεκούραστος ύπνος που έκανα από τότε που έφυγα από τη Ναβίντια'' Το είπε σαν αστείο αλλά ήταν αλήθεια. Προτιμούσε το δάσος από οποιοδήποτε παλάτι. Αν εξαιρούσες το κρύο φυσικά. ''Είσαι μια πολύ άνετη κουβέρτα, σερ''

''Ζω για να υπηρετώ, αρχόντισσα'' αποκρίθηκε ο Γουίλ με ανάλογο τόνο.

Η Σελέστια είχε ξυπνήσει κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα. Ο Γουίλ, ακόμα στη μορφή του μαύρου λύκου, είχε αποκοιμηθεί δίπλα της με το σώμα του κουλουριασμένο γύρω από το δικό της. Φαίνεται πως δεν είχε αντέξει δεύτερη νύχτα στη σειρά δίχως μερικές ώρες σωστού ύπνου.

Όταν διάλεξαν το σημείο που θα διανυχτέρευαν η Σελέστια είχε προσφερθεί να φυλάξει σκοπιά.

''Δεν είναι απαραίτητο, αρχόντισσα'' απέρριψε ευγενικά τη πρόταση της. ''Σύμφωνα με τον χάρτη των μαγισσών απέχουμε αρκετά από τη περιοχή της αγέλης. Δεν υπάρχει λόγος για τόσες προφυλάξεις''

''Όπως θες, σερ''

Πιθανότατα ο κώδικας τιμής του φρουρού –και ο εγωισμός του ως άντρας- δεν του επέτρεπε να κοιμηθεί ενώ μια κοπέλα φρουρούσε τη μικρή τους κατασκήνωση. Θα είχε προσβληθεί αν πίστευε ότι το έκανε επειδή την θεωρούσε ανάξια να τους κρατήσει ασφαλείς αλλά από το λίγο που τον γνώριζε είχε καταλάβει πως απλά προσπαθούσε να είναι ένας σωστός ιππότης με γυαλιστερή πανοπλία.

''Όμως όταν τα βλέφαρα σου αρχίζουν να κλείνουν από την κούραση να θυμάσαι ότι εγώ προσφέρθηκα''

Αυτό που προέβλεψε συνέβη και τώρα ο λύκος κοιμόταν δίπλα της, έχοντας υποκύψει την κούραση. Ένιωθε τη ρυθμική ανάσα του στην πλάτη της. Γύρισε ελαφρά το σώμα της προς το μέρος του και τον κοίταξε. Η λαμπερή μαύρη γούνα του ήταν καμωμένη από την πιο σκοτεινή νύχτα. Αν ο δράκος ήταν ένα πλάσμα που εξέπεμπε δύναμη τότε ο λύκος ήταν επικίνδυνη ευκινησία και κομψότητα.

Αποκοιμήθηκε ξανά και όταν ξύπνησε ο ήλιος είχε ανατείλει και ο Γουίλ είχε ήδη σηκωθεί. Έφαγαν και μάζεψαν τις κουβέρτες. Μια μέρα γεμάτο περπάτημα τους περίμενε. Ήταν σίγουρη πως μέχρι το τέλος της δεν θα ένιωθε τα πόδια της. Ο κρύος αέρας φιλούσε τα μάγουλα της βάφοντας τα ροζ.

''έχεις συναντήσει ποτέ αγέλες άγριων Μεταμορφιστών;'' τον ρώτησε.

''Μια- δυο φορές''