Shattered (Wounded series No 1)

Chapter 5

Verah's POV

Nilakad ko lang ang papuntang building na tinitirhan ko

Mas okay na rin yun kaysa gamitin ang kotse ko na iniwan ko muna sa restaurant at pinagamit ko Kay Veto

"oops"nagulat ako ng may batang sumagi sa akin

Mga five years old siya na batang babae na nakasuot ng pink dress at may hawak ng balloons

" I'm sorry..."sambit ng maliit niyang boses

"Its okay little lady" pumantay ako sa kanya at hinawi hawi ang likuran ng buhok niya " teka nasaan ang mommy mo?"tanong ko

"Hindi ko po alam" sabi niya
"I'm lost I don't know where to find her !can you help me please "

Halos tumulo yung luha sa mata niya

"Okay we will find her " nakangiting sagot ko

"Alice!!!" Napalingon  ako ng may babaeng nagsalita mula sa likuran

"Mommy!!!" Sabi nung batang kaninang nasa harapan ko lang nagmamadali siyang yumakap sa babaeng yun na parang ayaw na nitong bumitaw sa kanya habang pasinghot singhot na umiiyak

"Thank you miss akala ko kung nasaan na siya nagpunta mabuti na lang at nandito siya "

"Okay lang po atsaka balak nga rin sana namin na hanapin kayo thankful naman ako na dumating ka kaagad"

Nilapitan ko yung bata  habang nakayakap sa mommy niya

"Little lady next time huwag ka na ulit hihiwalay sa mommy mo she must be so worried" sabi ko

"Okay promise" sabi niya

"Okay sige aalis na kami miss ,say bye to her Alice"

Buhat buhat siya ng mommy niya habang nag papaalam siya sa akin

I wave her back

"Hmmm" buntonghininga ko

Maalala ko yung anak ko sa kanya

Patuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa mapadaan ako sa isang family park

Natatanaw ko ang ilang mga bata na masayang naglalaro dun

~Flashback~

"Sheine please huwag mo kaming iwan ni Shania gagawin ko lahat!

Okay lang sa akin kung makikipagkita ka sa kanya, Kay Avie

Okay lang na dun ka sa gabi tapos sa amin ka kapag umaga

Papayag ako !

Parang awa mo na Sheine dont leave us kailangan ka namin please!!!" Kapit binti kong pagpigil Kay Sheine na umalis ng araw na yun

Ibinaba ko na ang pride ko ang lahat para lang huwag niya kaming iwan

I just want him to stay .Ayoko na lumaki si Shania na walang Ama na gagabay sa kanya

At higit sa lahat sobrang mahal ko si Sheine hindi ko kayang mawala siya sa akin

"Hindi na pwede Verah! Ni hindi nga kita minahal !!!five years tayong nagsama pero kahit konting pagmamahal para sa iyo ay wala!!!
Mas mabuti na humiwalay na lang ako sa iyo at ako na ang bahalang mag sabi Kay Shania ng katotohanan. that we will never be a family...Verah I must chose Avie over you

Mahal ko siya alam mo naman yun hindi ba?"

Mapangmataas at walang pusong titig sa akin ni Sheine ng mga oras na yun hanggang sa napabitaw ako sa kanya

Dali dali siyang naglakad papuntang pintuan pero niyakap ko siya para pigilan

"Please Sheine... Please huwag mo kaming  iwan

Kailangan kita ,namin

Ayoko ng ganito huwag mo akong iwan Sheine please" pagmamakaawa ko

"Verah !!!bobo ka ba?!" Pilit niyang inalis ang kamay ko na halos nakayakap sa kanya

"Hindi nga kita mahal di ba?!ni gustuhin ka ayaw ko!!!tapos sasabihin mo iyan!

Baliw ka bang talaga!!!?" Pangduduro niya sa akin

Sa puntong yun tama siya

Baliw nga ako ...in a way na kaya kong magpaka martyr para sa kanya

Kaya kong maging bulag huwag lang siyang mawala sa akin

Lalapit  ulit sana ako sa kanya ng biglang hinawi niya ang kamay niya sa akin na naging dahilan kung bakit ako napangudngod sa sahig

Tiniis ko ang sakit kahit na halos dumugo na ang labi ko sa nangyaring yun

Ilang beses na rin naman itong nangyayari

Palagi naman niya akong sinasaktan  emotional at pisikal parehas kong nararamdaman

"I told you masasaktan ka kapag kinulit mo pa ako!!!" Sigaw niya

Tumalikod siya sa akin at tuloy tuloy sa paglalakad

All I want is a complete family kasama siya pero all these years ni wala siyang pakialam sa akin sa amin ng anak ko

Patayo akong sumigaw sa kanya

"Sasaktan ko ang babae mo Sheine tandaan mo!!!ipapahiya ko si Avie sa lahat ng tao na pagsisihan mo!!! Masisira ang career niya

Kaya huwag mong susubukan na iwan kami!!!" Sigaw ko

Lumapit siya sa akin at sinampal ako sabay ng paghawak niya ng mahigpit sa likuran ng buhok ko

Ni hindi ko na rin maalala kung ilang beses na niyang nagawa yun sa akin

Masakit, oo  tagos,sobra

"Don't you dare to ruin her life like yours!!!

Ikaw naman kasi ang may kagagawan kung bakit hindi kami ang nagkatuluyan!

You seduced me and let me bed you that night kahit na alam mong lasing ako nun kaya nangyari ang lahat ng ito at nauwi ako sa pakikisama sa iyo!!!!" Sigaw niya habang humihigpit ang hawak niya sa buhok ko

Malakas niya akong itinulak sa sahig at umalis na parang walang nangyari

Pananakit  at pagkadutog ang araw araw kong nararamdaman sa tuwing gagawin niya sa akin yun

Ang pag-iwan

End of flashback

"Baliw ka talaga Verah anong iniiyak mo dito sa gitna ng daan?parang kang tanga" bulong ko sa sarili ko habang pinupunasan yung mga patak ng luha sa mata ko

Nagiging emosyonal na naman ako sa puntong ito

Tuloy tuloy lang ako sa paglalakad habang patuloy rin yung pagtulo ng luha sa mata ko

I can't even remember when is the last time na hindi ako nagkaganito

Na hindi ako bumalik sa mga ala ala ng nakaraan ko

Na uuwi ako na walang bahid na luha sa mata ko

"Ate heto po panyo" may batang biglang sumulpot sa harapan ko at inabutan ako ng panyo

Medyo nagtaka ako sa batang lumapit na yun sa akin

Pagkatapos kasi niya akong bigyan ng panyo ay kumaripas ng takbo

Hindi ko alam kung modus ba nila na mang trip lang talaga ng ganun

Pero kahit ganun alam ko na nag eexist pa rin pala ako sa mundo

.....

....