Shattered (Wounded series No 1)

Chapter 24

Verah's pov

"Oo at nangangako ako na sa dalawang buwan na iyon mamahalin mo na ulit ako "bumitaw  ako sa pagkakahawak niya ibang klase saan niya nakukuha Yung ganun kalakas na loob

Weirdo

"Mr.Villafuerte kakain lang tayo ng sabay at pagkatapos nun Wala na tayong pakialam sa isat Isa

Ang kundisyon na ito ay kabayaran lang sa pagtulong mo Wala nang ibig sabihin pa iyon"

Pero kahit sabihin ko pa sa kanya iyon parang walang epekto patuloy pa rin Ang paggngisi niya para siyang tanga

"Verah ano Yung mga paborito mong puntahan?"tanong niya

"Maliban dito? Wala na."Saad ko

"Kahit saan Wala? sigurado ka diyan?"

"Oo sigurado ako"

"Pero-

"Stop being too chatty Mr.Villafuerte nasa harap Tayo Ng pagkain pwede mo bang irespeto Ang oras na ito?"

Napahinto siya Ng sabihin ko Yun medyo lumungkot Ang mukha niya I know masyado ko siyang napagtaasan Ng boses pero kasalanan rin Naman niya

Kung Alam lang niya Ang mga Lugar na paborito ko ay Lugar din Kung saan paborito namin Ni Shania...he doesn't even know that. Dahil busy nga siya sa babae niya at trabaho

Kaya halos kami lang Ni Shania Ang nagpupunta sa mga Lugar na iyon

"Honey syrup gusto mo?"tanong niya

Seryoso ko siyang tiningnan at di na sumagot

"Okay okay manahimik na sinusubukan ko lang Kung gusto mo"

"Allergic ako sa honey that's why I don't pour even a single drop of that in my pancake"Saad ko

"I'm sorry di ko Alam"

"It's okay di mo Naman kailangan alamin pa"

"Pero-

"Please stop"

"Okay"

Buong oras na ito ay tumahimik na siya tanging ngiti lang Ang inihaharap sa akin ni Sheine na talagang nakakapanibago

.......

"Ihahatid na Kita sa building niyo"

"Okay Kaya ko mag Isa"

"Wala ka bang gagawin"

"Wala Naman"Napatigil ako sa sinabi ko shit !ano ba lutang ba ako bakit Sinabi Kong Hindi ako busy!!!

"Edi pwede mo akong samahan"

"Hindi.tapos." dire-diretso lang ako sa paglalakad

Hanggang sa hinatak niya ako at pinaupo sa may bench sa park

"Anong ginagawa mo?"

Niluhod niya ang kanang paa niya

"Baka kasi madapa ka... hanggang ngayon pa rin pala nakakalimutan mo  Yung pagsintas Ng sapatos mo dapat di ka na lang nagsusuot Ng ganito Hindi ba mas gusto mo Ang flat shoes kaysa sa rubbershoes Kasi nga Ang Sabi mo may pagka clumsy ka at minsan nakakalimutan mo Ang pagsintas nito"Sabi niya habang parehong inaayos Yun

Tumingin siya sa akin na para bang kami lang dalawa dun

Di ko lubos akalain na kahit papaano may Alam siya sa akin

"Sorry Kung Yun lang Yung detalyeng Alam ko sa iyo Kaya nga tinatanong Kita sa lahat Ng bagay na gusto at ayaw mo para malaman ko"

That is the sincerest look that I've seen on him