Shattered (Wounded series No 1)

Chapter 42

Verah's POV

Ilang linggo na Ang lumipas matapos mawala ni Avie pinacancelled ko na rin Ang kasal namin Ni Sheine

Hindi ko Kasi Kaya na ituloy Yun habang iniisip ko pa Rin Ang pagkawala niya

Lagi na Lang...at Gabi Gabi Kong iniisip Ang lahat Ng nangyari ...Ni Hindi ako makatulog man Lang o makakain

Nasasaktan ako Ng sobra...

"Paborito mo Verah ...Hindi ba gustong gusto mo nito "Saad niya sa akin Ni Sheine habang pilit na isinusubo Yung paborito Kong steak

"Ayaw Kong kumain Wala akong gana"

Hinawakan Ni Sheine Ang kamay ko at inaalo Alo ako

"Verah...paano Naman Yung baby natin...huwag ka Naman ganito please "

"Hindi ko Alam ...bakit parang nakokonsensya ako sa lahat Ng nangyari Sheine... pakiramdam ko kasalanan ko Ang lahat

Ako dapat Ang sisihin..."

Nararamdaman ko Ang mahigpit na pagyakap niya sa akin

"Walang may kasalanan...at Hindi mo magiging kasalanan Ang lahat Ng Yun... aksidente Yun "hinawakan niya Ang mukha ko at iniharap sa kanya

"Please...pagbigyan mo na ako kumain ka na para mas malakas ka na ...makakasama kasi iyan sa iyo...sa baby natin

Sa tingin mo ba magugustuhan Ni Avie iyang ginagawa mo sa sarili mo?Verah pakinggan mo ako?"

Ng mga oras na iyon isinandal ko Lang Ang sarili ko Kay Sheine

Halos lahat ay iniyak ko na sa kanya hanggang sa matuyo na Ang luha ko naaalala ko pa Rin Ang pag Amin ni Ariston sa lahat Ng kasalanan niya

Yung mga bagay na ipinagawa niya Kay Avie

Mga bagay Kung bakit nagalit ako sa kaibigan ko

....

Flashback

Hawak hawak ko Yung lalagyan Ng about Ni Avie habang patuloy na umiiyak

Hindi ko aakalain na sa ganitong paraan kami huling magkakasamang dalawa

"Verah ... please tahan na..."

Saad Ni Sheine na pilit akong pinapatahan  Ng mga oras na iyon

"Avie...Avie....Avie..." Iyak ko

Hindi Kasi kayang pigilan Ng mata ko Ang pagluha na iyon parang automatic na laumalabas na Lang Ng kiss Ang luha Mula dun
.......

"Verah please huwag ka namang Ganyan ...tumahan ka Naman mugtong mugto na Yung Mata mo"

Patuloy pa Rin Ang pagpunas Ni Sheine Ng mga luha ko kahit palabas na kami Ng kotse sa harapan Ng bahay namin

Iyak Lang ako Ng iyak Ng mga oras na iyon Hindi ko Kasi Kaya na pigilan Yun ng ganun na Lang parang  di naubusan Ang mga Mata ko Ng luha

"Verah..."napalingon ako Ng bumungad sa Amin si Ariston na halos mamaga din Ang Mata

"Verah mag usap Tayo may sasabihin ako sa iyo"

"Aris huwag ngayon ...huwag mo muna kaming guluhin"
Utos Ni Sheine dito pero pinigilan ko siya at nilapitan si Ariston

Nagtataka man ako sa nangyari sa kanya at sa Kung anong sasabihin niya ay tinuloy ko pa rin yun ginusto ko siyang kausapin

"Ano Yun?may Hindi ba ako alam?anong gusto mong-"

"Verah let's go magpahinga ka na"

Pinigilan ko si Sheine bumitaw ako sa pagkakahawak niya