DABUM ~❤️

Bölüm 15

Jaebum :
İnanamıyordum.
Dahyun bana neden söylememişti ?!

Neden ?!!

Ben ona Song Ha Yoon'dan bahsederken ağzını bile açmamış, bir şey söylememişti.

Ama şimdi Jimin, sevgili olduklarını söylemişti.
Ve ben sadece gözlerimi kapattım.
Dahyun yanımda yürürken bir yandan Jimin'e bağırıyordu.
Gerilmişti, orası kesin...
Ama ben de gerilmiştim ve şu an o kadar sinirliydim ki, gözüm hiçbirşeyi görmüyordu.
Dahyun'un kolumu bırakması için kolumu ondan sertçe çektim.
Üzgün bir şekilde bana bakıyordu. "Sana her şeyi anlatacağım" dedi.
"Gerek yok. Senden bir şey anlatmanı ya da açıklama yapmanı istemiyorum" dedim.
"Jaebum. Lütfen." Dedi ve koltuğa otururken elimden tutmaya çalıştı.
Ama izin vermedim.
Sinirli bir şekilde yerime oturup, telefonumu elime aldım.
Duvar kağıdım hala Dahyun'du.
Sessizce içimden bir şeyler söyledim.

Ben seni bu kadar severken... Senin için her şeyden vazgeçebilecekken...
Neden böyle yapıyorsun ?

"Efendim ?" Dedi Dahyun.
Ama cevap bile vermedim.
Telefonumu kapattım.
Gelen görevliden bir yastık rica ettim ve uyumaya çalıştım.
Ama Dahyun bana sürekli "Jaebum izin ver anlatayım. Çok üzgünüm. Hepsi saçma sapan olaylar olduğu için..." derken sözünü kestim. Daha fazla dayanamayacaktım.

"O yüzden mi bana yaklaştın ? Her şey yalan mıydı ? Sana inanamıyorum. Benim de sevgilim oldu, evet. Ama ben bunu sana anlattım değil mi ? Söyledim ki sonradan daha zor şeyler yaşamayalım. Birbirimize olan sevgimiz bir türlü azalmasın istedim."

Sinirli bir şekilde konuşmuştum. Sonra da devamını ekledim :

"Şimdi senden hiçbir şey duymak istemiyorum. Duyacaklarımı zaten Jimin'den duydum. Sonra konuşuruz" dedim ve kulaklıklarımı kulağıma taktım, gözlerimi kapattım ve uyumaya çalıştım...

Bir kaç saat sonra...

Uyandığımda, omzumda bir ağırlık hissettim. Dahyun omzumda uyuyordu. Ve kollarını, benim sol koluma sarmıştı.
Acaba çok mu üzmüştüm onu ?

Yavaşça onu saçlarına doğru eğildim.
Uçak aslında doluydu ancak biz, bizim için ayrılan özel bir bölmedeydik.

Saçlarına doğru yaklaşıp, kokusunu içime çektim.
"Seni çok seviyorum. Ama neden bu kadar üzüyorsun beni ?" Dedim sessizce.

Sadece her şey üst üste geliyordu.
Bir de sanki yetmezmiş gibi bütün kameralar bizi çekmişti.
Telefonumun çalmasıyla irkildim ve kafamı, Dahyun'un saçlarının içinden çektim. Sonra Dahyun'unun uyandığını ve bana bakmakta olduğunu fark ettim.
Demek ki beni duymuştu.

Arayana baktım.
Evet Jyp arıyordu. Açtım.
"PD'nim size her şeyi anlatacağım. Lütfen ben affedin. Şarjım çok az. Oraya varınca yanınıza geleceğiz. Anca.." derken sanki telefonum kapanmış gibi numara yaptım.
Aslında şarjım az değildi.
Sadece bir de onunla uğraşmak istemediğim için böyle söylemiştim.

Yavaşça oturduğum yerde doğruldum.
Sonra ayağa kalktım ve tam odadan çıkacakken Dahyun beni durdurdu.
"Konuşmak istiyorum Jaebum. Ve konuşana kadar da burdan çıkmanı istemiyorum" dedi.
"Tamam" dedim ve oturdum.
"Bak Jaebum. Biz eskiden sevgiliydik evet bu doğru. Ancak ben, ondan ayrıldım. Çünkü beni başka biriyle aldattı. Artık ona karşı zerre kadar sevgi beslemiyorum. Ben seni seviyorum anlasana. Sadece seni seviyorum. Ne olursa olsun, onunla bir daha asla birlikte olmam." Derken onun dudaklarına elimi götürüp susmadı için işaret ettim.
Ve sonra ona sımsıkı sarıldım.
"Tamam Dahyun" dedim.
O da bana sarıldı...

Sadece, onun beni ve benim de onu sevdiğimi biliyordum...
Başka hiçbir şeyi bilmiyordum...