DABUM ~❤️

Bölüm 19

Jaebum :

"Şimdi ne yapalım ?" Diye Dahyun'a sordum.

"Bilmem. Bir şeyler yiyelim mi ? Benim karnım çok acıktı." Dedi karnını tutarken.

"Benim Dahyun'umun karnı mı acıkmış. Ben onu hemen yemek yemeğe götüreyim de beni yemesin" dedim pis pis sırıtırken ve bir yandan da tatlılık yaparken.

"Yaa üff. Salak !" dedi ve omzuma vurdu.

Göz kırptım.
"Ya da...
Boşver dışarda yemek yemeyelim...
Hadi. Gel bizimkiler de yokken sana ben bizim evde bir şeyler hazırlayayım. İster misin ?"

"Olur, gerçekten sevindim. Dışarda yemekden daha güzel olur. Hem nasıl yemek yaptığını merak ediyorum doğrusu" dedi.

"Bayılacaksın" dedim ve güldüm.

O da güldü ve beraber şirketin kapısının önündeki arabaya bindik. Şoför içindeydi. Ona, 'bizim eve gitmesini' söyledim.
Olumlu anlamda başını sallayıp "Tabii efendim" dedi ve arabayı çalıştırdı.
Bir kaç dakika sonra eve gelmiştik.

Şoföre "Bugün bir yere gitmeyeceğim. Sen çıkabilirsin" dedim. Bana boş gözlerle baktı...

Dahyun'la arabadan indik. Kapının önünde durduk.
Bir kaç saniye boyunca, montumun cebindeki anahtarları bulmaya çalıştım.

Üzerinde Dabum yazan anahtarlığımı Dahyun fark etmişti.
"Şaka yapıyorsun ?" Dedi ve tam anahtarla kapıyı açacakken anahtarı aldı ve Dabum yazanı incelemeye başladı.

Bir kalpti. Ortasında Dabum ve arkasında Dahyun & Jaebum yazıyordu.

"Bunu seninle sevgili olduktan sonra, bir yerde yaptırmıştım. Bir tane de senin için var" dedim, montumun öbür cebindeki anahtarlığı gösterirken.

Eline aldı...

Gülümsedi ve yanağıma bir öpücük kondurdu.
Heyecanlanmıştım.
Ve hoşuma da gitmişti...

Ah Jaebum sakin ol.

Sonra yaklaşıp ben de onu öptüm. Yanakları yine kızarmıştı...

"Seni çok seviyorum Jaebum, biliyorsun değil mi ?"
"Evet biliyorum" dedim ve egoist bir bakış attım ona.
"Hı Hı ne güzel" dedi ve bozulduğunu belli etti.

Güldük ve sonra içeri girdik.
Kapıyı açtıktan sonra, içeriye göz gezdirdi.

"Ne kadar büyük bir ev" dedi, ağzını hayranlıkla açarak.

"Evet. Eskiden 2'şerli olarak odaları kullanıyorduk. Ama sonra, herkes ayrı oda isteyince, evi değiştirmek zorunda kaldık"

"Hmm, bizde de durum aynı. Ama biz evi değiştirmedik. Henüz yani..."

"Aman her neyse, evi mi konuşacağız ? Umarım ramen yemeyi seviyorsundur. Çünkü bir tek onu çok iyi yapabiliyorum" dedim.

"Ramen mi ? Bayılırım" cevabını alınca, memnun memnun mutfağa ilerledim.

"Evinmiş gibi rahat et" diye seslenmeyi de ihmal etmedim tabii.

"Ederim" diye bağırdı arkamdan.

Mutfakta malzemelerimi çıkardım. Başlamak üzereyken Dahyun geldi ve, "İçerde kendimi yanlız hissettim. Sana yardım etmek istiyorum" dedi.