Έχω αρχίσει να αποφεύγω τον Σάββα. Το κάνω τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα. Είναι πλήρως ανέντιμο από μέρους μου, επειδή βλέπω πως τον μπερδεύει και τον στενοχωρεί, όμως δεν έχω την διάθεση να κάνω κάτι άλλο. Ελπίζω απλώς να κουραστεί και να αρχίσει να μ' αποφεύγει κι εκείνος.
Η πρώτη διάλεξη ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσα. Αφορούσε στην μάχη του Καντές το 1274 π.Χ. μεταξύ του Αιγυπτιακού και του Χετιτικού στρατού, απ' όπου κανείς δεν προέκυψε νικητής. Και οι δύο παρατάξεις στα γραπτά τους παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως το νικηφόρο στράτευμα, παρόλο που δεν υπήρξε ξεκάθαρη ανάδειξη μιας κάποιας υπεροχής. Και τα δυο στρατεύματα υπέστησαν τεράστιες απώλειες, και αναγκάστηκαν, το 1259, να συνθηκολογήσουν. Ο ιστορικός εξήγησε πώς η περιοχή του Καντές είναι μια εξαιρετικά στρατηγική θέση, που όμως παρά το γεγονός ότι ο Χετιτικός στρατός την εκμεταλλεύτηκε, η Αιγυπτιακή παράταξη ήταν τόσο ετοιμοπόλεμη και τόσο πολυπληθής, που η προνομιακή θέση των αντιπάλων εξισώθηκε με την δυσχερή των ίδιων.
Ο Σαμψών δίπλα μου ήταν τρομερά απορροφημένος από την διάλεξη, ωστόσο φαινόταν πως προσπαθούσε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του. Είμαι σίγουρη πως έτσι ακριβώς έδειχνα κι εγώ. Στο τέλος σταθήκαμε λίγο και συζητήσαμε τα όσα ακούσαμε, και η χαρά μας ήταν τέτοια που σχεδόν ένιωσα να γυρνάω πίσω. Σαν να ήμασταν ξανά όπως παλιά.
Αλλά δεν είμαστε. Όπως όλες αυτές τις νύχτες που δεν με παίρνει ο ύπνος, έτσι και τώρα αφιερώνω τον χαμένο χρόνο στο να σκέφτομαι. Μου φαινόταν κάπως μαγκωμένος. Σαν να ήθελε αλλά να μην ήξερε αν έπρεπε να φέρει πίσω αυτή την προηγούμενη οικειότητα. Το ίδιο είχα κι εγώ. Έχω χάσει από την ζωή του σχεδόν έναν χρόνο. Δεν ξέρω τι έκανε σ' αυτό το κενό, και δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να μάθω. Νομίζω πως θα με πονούσε πολύ αν κάποια στιγμή μου έλεγε ότι έχει βρει κάποια πίσω στην Αθήνα να τον περιμένει.
Από την άλλη... Με ρώτησε αν είμαι ακόμη μ' εκείνο το παιδί. Όταν του απάντησα πως, όχι, δεν είμαι πια μ' εκείνο το παιδί, κάτι άλλαξε στα μάτια του, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν ήταν καλό ή κακό. Με κοίταξε σκεπτικός, σαν να προσπαθούσε να με διαβάσει. Κι ελπίζω να μην τα κατάφερε. Δεν του έχω αναφέρει τον Σάββα κι ούτε σκοπεύω να το κάνω. Άλλη μια ανέντιμη κίνηση εκ μέρους μου, συγγενής της πρώτης. Αλλά μπορεί να μου παρουσιάστηκε μια δεύτερη ευκαιρία. Και δεν είμαι διατεθειμένη να την αφήσω να ξεγλιστρήσει από τα χέρια μου λες και είναι κόκκοι άμμου.
YOU ARE READING
Ποτέ πιο Μόνοι
Science Fiction«Έχεις νιώσει ποτέ την καρδιά σου να σπάει; Να χωρίζεται σε εκατοντάδες μικρά θραύσματα και να σκορπίζεται σ' ολόκληρο το κορμί σου, για να σε παραλύσει και να σε βουλιάξει και να σε πνίξει μέσα σε μια στιγμή μονάχα; Έχεις φανταστεί, ως συνέπεια αυτ...