Annesi ile babasına son görevini yapmaya gelmişti bu topraklara Hira. Aklında ne evlilik vardı, ne de aşk...
Büyüsüne kapıldığı şehir de birkaç gün fazladan kalmak istedi,
Ama bu ona çok ama çok pahalıya mal oldu.
Hayatını kaybetti...
Masumluğunu ka...
Veee... Yeni kahramanlarımız Amazon Miray ile Serseri Aras Uluhan sizlerle =)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yüreğimin kıyısına vurdu aşk, Artık kaçışım yok, sana yenildim. Ama sende tut ellerimi geç kalma... Yüreğimin ev sahibi hoşgeldin.
Hira araba ilerlerken geçtikleri yere bakarken, hüzünle iç çekip, yumdu gözlerini. Bunu fark eden Uraz kadının ellerini sıkıca tuttu. “Bebeğim, seni üzecek bir şey mi oldu?” “Buralara babamla sık sık gelirdik. İlerde bir otel var. Orada kalırdık hep.” Uraz onu şuan kollarına alıp sıkıca sarmak istedi. “Eğer istersen dönebiliriz.”
Kadın başını sağa sola salladı, “Hayır. Aslında iyi geldi. Uzun zamandır onları düşünmediğimi fark ettim. Bu da azıcık vicdanımı sızlattı.” Kocası ona sevgiyle gülümsedi, “Bunun için bende suçluluk duymalı mıyım?” “Neden?”
“Kafanı çok meşgul ettiğimden dolayı.” Hira ufak bir kahkaha attı, “Kendinize ne kadar güveniyorsunuz Uraz bey. Ama işlerim yoğundu, ben onu kastettim.” Uraz yalandan üzülmüş gibi yaptı, “Beni düşünmeni ve düşüncelerini 7/24 ele geçirmek için ne yapmam lazımsa bu iki günde hepsini yapacağıma emin olabilirsin.”
Durdukları eve hayranlıkla baktı Hira, “İnanmıyorum bu ev senin mi?” “Evet, neden?” “Hep önünden geçerken hayran hayran bakardım. Çok güzel.” “Evimi beğenmene sevindim karıcığım. Belki bu biraz etkilemiştir seni.” Kadın başını sağa sola salladı, “Maalesef kocacım pek etkili olamadın. Karın olduğuma göre, artık bu ev benim de sayılır. Yani benim olan bir şeyle beni tavlayamazsın.”
Adam kaşlarını çattı, “Sen gerçekten çok tehlikelisin. Boşanıp bu evi benden almayacaksın her halde.” Hira adamın burnunun dibine kadar yaklaştı, “Eğer senden boşanmaya karar verirsem, ilk bu evi alacağımı bil Uraz bey.” “Uuu... Çok korktum. Senden asla boşanmamam lazım. Evimi seviyorum.” “Evimizi diyecektin her halde.”
İkisi birlikte gülerek arabadan indiler. Uraz bagajdan valizlerini alıp, hızlı hızlı eve doğru yürüyen karısını takip etti. “Yavaş ol hayatım, karnındaki top değil.” “Evet. Küçücük bir fasulye tanesi.”
Uraz valizleri yere bırakıp, cebinden anahtarı çıkarırken kaşlarını çatıp karısına baktı, “Bebeğimizden bahsederken daha hoş şeyler kullanabilir misin?” “Ne gibi?” “Mesela inci tanesi diyebilirsin, o da küçük.”
Hira ayakkabısını çıkarıp, içeri girerken “Ya erkekse?” deyip, ona laf yetiştiriyordu. O sırada evi süzdü, “Burası gerçekten muhteşem,” dedi etrafında dönerken. “Büyülendin mi?” kızı belinden tutup, kendine doğru çekti. “Hemde çok.”
“Beni de azıcık büyülesene.” “Sen çok yaramazsın Uraz Uluhan.” “Karımı tavlamaya çalışıyorum Hira Uluhan.” “O zaman sizin onu büyülemeniz gerekmiyor mu?” “Hay hay...” deyip, kadını kucağına aldı ve yatak odasına doğru yürümeye başladı.
