Mr. Trouble Maker and Ms. Taray

CHAPTER 19

Kyline's POV

"Bakit ngayon ka lang? Alam mo bang nag aalala na ako sayo-------"

"No one tell you to worry about me" 'Watdapak!' N-napakalamig ng boses niya alam kong nahalata niya na nagulat ako, Napa atras kasi ako. Bakit ang lamig ng boses niya? Wala pa naman akong ginagawa ah. Hindi ko pa nga siya sinisigawan eh. P*nyeta! 2 weeks kaming Hindi nag usap tapos ganito lang ang magiging pakikitungo niya sakin? Wow.

"Why are you being like this?" Tanong ko ilalabas ko na rin lahat ng hinanakit ko para Alam niya.

"Anong problema mong kupal ka!? Simula nung araw na naabutan Kita sa Salas na parang nagkaroon ka ng kausap sa phone naging ganiyan kana! Palagi ka nalang tahimik tapos parang walang naghihintay sayo dito sa bahay! Palagi ka nalang lasing kapag uuwi! Palaging bangag kapag umaga! Tapos iiwas ka nanaman! Yun at Yun nalang palagi ang routine mo! Eh paano naman ako? Pinag aalala moko! Anong tingin mo sakin drawing!?" Sigaw ko P*ta lalabas yata litid ko dito. Nakatingin lang siya sakin habang nagtatanong ako at sinasabi lahat ng hinanakit ko. Tang*na talaga. Huminga ulit ako ng malalim at nag patuloy.

"Na display lang!? Na walang pakialam at nararamdaman? Lol Hindi! Kasi kasama moko dito sa bahay! Humihinga, may pakiramdam at may pakialam! Hindi lang din ako Basta kasama mo dito kasi fiancé mo ak--------"
"Not anymore" malamig niyang Sabi habang nakatingin sakin. Nagulat ako sa sinabi niya ang hirap nag sink in non sakin. W-what did he say? Not anymore? What the hell is meaning of that!? F*ck it!

"W-what?"

"I said you'll not anymore my fiancé" pag uulit niya . Sh*t bakit? Bakit parang ganun nalang niya kadali nasabi Yun? Parang walang pag aalinlangan? Did he really mean it? Inisip niya manlang Kaya Yung mararamdaman ko?

"Your kidding right?" Pilit Kong tanong. Kahit nagbabadya ng tumulo yung walang pakundangan Kong luha. 'please say yes' Sana nagbibiro lang siya-------

"I really do mean it" Sabi niya

F*ck it hurts! Parang tinutusok yung puso ko ng karayom.. ng paulit ulit..

"Why? Did I made things that your going to be angry? Did I made things that you don't want? Tell me! please...Tell me sob" Hindi kona napigilan nag unahan na yung mga luha ko.

Bakit heart? Bakit kailangan ko pang marinig Yan sayo?' Bakit kailangang sa kaniya pa!? Tinitigan ko siya para malaman ko kung totoo ba lahat ng yon. Umaasa pa Rin kasi ako, na hindi totoo yun na nagjo-joke time lang siya. But I can't see any emotions on his face. It was blank.

"S-sabihin mo a-nong n-nagawa ko--------"
"Wala" sagot niya . Then what's the heck reason!?
"Pero bakit k-kailangang h-hindi na kita m-maging fiancé ? Tell m-me please. I'm begging you" sabi ko kahit pautal utal nako pinipilit ko pa rin.

"Because of your dad" gulat akong napa tingin sa kaniya. B-because of dad? Why? What the hell did daddy do? Bakit siya ang dahilan?
"W-why? B-bakit k-kailangang k-kasama si d-dad?" Nahihirapan kong tanong at pilit tinutuyo ang luha sa mukha ko pero ayaw talaga.
"Daddy mo ang taong nakapatay sa daddy ko"
Nanghina lahat ng parte ng katawan ko dahil sa narinig ko kaya napaupo ako at hindi makapaniwalang tumingin sa kaniya . Si dad? F*cksh*t! That's Bullshit!

"No he can't do that! He can't kill your father!" Sigaw ko at parang batang nagsisisipa sa sahig.
"Well yes, he already did, patay na nga ang daddy ko diba" Sabi niya.
"B-but how?" Parang bata kong tanong dahil ngumangawa na talaga ko.
"Hindi ko alam kung anong meron sa kanila bago naganap ang pangyayaring yon pero daddy mo ang nakitang bumaba sa kotseng puti na yon! Malayo man pero nahagip ng CCTV camera pero hagip ang mukha ng daddy mo! Kinausap din ng mga police at spy ko ang mga naninirahan don, may nag send din noon ng plate number ng kotse. At ang kotseng Yun nito lang natagpuan 7 kilometers ang layo sa pinangyarihan at na trace kung sino ang may kaniya at si Sir Kijiero Sandoval ang lumabas. Pinaimbestigahan ko pa ulit at daddy at daddy mo pa rin ang nagiging resulta" sabi niya
'ddy ikaw ba talaga?...bakit dad? Bakit?. Pilit akong umusog at inabot ang mga kamay niya at lumuhod ako.

"Please don't do this to me. W-wala naman a-akong Alam k-kung b-bakit nagawa yun ni d-dad eh. P-please wag naman ganto" pagmamakaawa ko sa kaniya. Wala akkng pakealam kung ano mang itsura ko ngayon, kung tulo man ng tulo yung luha ko pati sipon ko. Basta ayoko lang mawala siya. Mahal na mahal ko siya eh at siya ang buhay ko. Hindi ko pa nga nasasabi yun sa kaniya eh.

"Umalis ka nalang" sabi niya parang akong nabuwal at napabitaw na lamang ng hawak sa kamay niya

"B-bakit? bakit kailangan pang umalis pako? hindi naman ako yung may kasalanan diba? diba Vince?" tanong ko sa kaniya

"oo, pero hindi ko kayang makita ang mukha ng anak ng taong pumatay sa daddy ko" sa salitang yun ako natauhan . Oo nga. Walang anak na makakayang sikmuraing tingnan ang pamilya ng taong mahal nila. Aaminin kong sobrang sakit. And for the last time magtatanong ako.

"I-ito ba talaga y-yung gusto m-mo?" tanong ko bigla naman siyang tumitig sakin at nakita kong may dumaang gulat sa mga mata niya pero nawala rin naging blangko ulit.
"Ito ba talaga ? yung umalis ako at iwan ka?" tanong ko pa. Marahan naman siyang tumango na naghatid sakin ng bolta boltaheng sakit. Sobra sobra eh. Halos pinipiga yung puso ko sa sobrang sakit.Hindi ko lubos maisip na mangyayari to, yung darating sa puntong mawawasak ako ng ganito. Pero kailangan eh, siya na ang may gusto. Diba pinangako ko sa sarili ko na hindi ako bibitaw sa kaniya pero once na hilingin niyang umalis ako o sabihin niya im going to do that even it'll going to kill me.

"S-sure" sagot ko na nakatingin sa mata niya at parang na akong pinapatay ngayon
"g-gagawin k-ko ang g-gusto m-mo------- mahal ko"
then everything went black.