MOR(islami_tamamlandı)

😅💜Mor takımı💜😅

Bir yeni bölümle daha birlikteyiz arkadaşlar. Öncelikle selamün aleyküm. Hemşire yazar ciddi anlamda hasta bu aralar😂😂 terzi söküğü hesabı kendime bakamıyorum galiba yani gerçi elimden gelen her şeyi yapıyorum mesela kardeşim dondurma yiyelim diyor hemence yiyorum sonra bademciklerimle birazcık tartışıyoruz😂😂😂 aman ha annem duymasın gençlik küçük bir sır Mor ailesinin sırrı😉😅😂😂
iyi okumalar💗💗

MUSTAFA’DAN

Yaptığım mallıktan sonra koridorda bana kızgın boğa gibi bakan adamı görmezden gelip, şirkete geçtim. Zaten başka ne yapabilirdim ki? ‘Ben senin kız kardeşinden özür dilerken  hakaret ettim  kusura bakma .’ mı diyecektim. Odama geçtiğimde sinirimden masadaki eşyaları tek tek odaya fırlatmaya başladım. Sekreterim Eda odadan gelen seslere önceden beri alışkın olduğu için böyle durumlarda rahatsız etmezdi bu yüzden son bir sinirle iki gün önce projedeki ortak şirketin sahibi Şule’nin getirdiği vazoyu alıp kapıya doğru fırlattım. Arkamı dönmüş sakinleşmeye çalışırken bir çığlık, belki de bir böğürme sesi duydum.

‘’ÇÜÜÜÜŞŞŞ…. Oğlum bu neyin siniri lannn, az daha artistik vücuduma geliyordu.’’

‘’Melih o çeneni kapatmazsan vücudundan eser kalmayacak.’’

‘’İyi be, neyse sakin misin şuan?’’

‘’Sayılır ama tam sakinleşmedim. Sakinleştirmek için geldiysen biraz daha kapıda bekle!’’

‘’ Senin gibi ruh hastasını sakinleştirmek mi? Hmmm ??? Banane lan senin sakinleşmenden! Ben projede imzaların gerekli onları atman için geldim!’’

‘’Asıl ruh hastası sensin lan! Bana sakinleştin mi diye sorup, başka bir şey için geldim diyorsun!’’

‘’Oğlum odayı afbuyur bir şeyler götürüyor, temizletmek için sordum temizlikçilerde insan tekrar tekrar odanı mı toplayacaklar o yüzden yoksa banane imzaları at ben gideyim biraz daha odayı bir şeyler götürmeye devam edebilir.’’

‘’Melih, daha fazla canımı sıkmadan otur, ne imzasıysa atacağım.’’

Kendince kıs kıs gülerek koltuklardan birine geçti. Arkasından da masama oturup belgeleri aldım, maddeleri tek tek yeniden gözden geçirmeye başladım.

‘’Bunlar ne?’’
Anlamaz bakışlarla Melih’e baktım. ‘’Ne ne?’’

‘’Bu belgeler ne onu soruyorum?’’

Sinirle boynumu sağa sola eğdim.

‘’OKUMAN YAZMAN YOK MU? OKU!’’

‘’ÇATTIK HA! NEYSE OKURUM BEN!’’

Yaptığı siteme hafif gülüp belgelere geri gömüldüm.

‘’Rüveyda ÖZDERİN. 26 yaşındaymış hanım abla…’’
Şaşkınlıkla kafamı kaldırdım. Ne anlatıyor diye düşünürken, elindeki belgeleri okuduğunu gördüm.

‘’Elindekiler ne?’’

‘’Ne bileyim oğlum ben, ben de sana onu sordum. Hem okuman yazman yok mu okusaydın ya?😂’’

‘’Zevzeklik yapma Melih! Devam etsene’’

‘’OO, hanım abla değilmiş, yengemizmiş.’’

‘’MELİH!’’

‘’Tamam ya valla sana şaka da yapılmaz olmuş, çekilmez bir adama döndün yine huysuz, aksi, Nalett…. Ahahahaha… neyse o bakışlarını kes okuyorum.’’

‘’Rüveyda ÖZDERİN, 26 yaşında, Pediyatri hemşiresi, 4 kardeşlermiş. Osman, Rüveyda, Hümeyra, Mustafa. Selvi ve Hüseyin ÖZDERİN ’in çocuğuymuş. Anaaa kız Pediyatri alanında yüksek lisansını geçen yıl bitirmiş, bu sene de doktorasına başlamış. Zeki kızmış bak ortak yönleriniz yok gibi şu cümleden sonra!’’

Kafamı kaldırıp bir ‘Hasbinallah’ çektim. Böyle dost düşman başına!

‘’Kardeşi Hümeyra’yla aynı evde kalıyormuş, bir alt katta abisi kalıyormuş. Abisi Osman ÖZDERİN Dahiliye Hekimiymiş, kızla aynı hastanede çalışıyorlarmış. Abisi o zaman seni yaklaştırmaz bence bu sevdadan vazgeç. Neyse kız kardeşi de …. Aa Aslı’yla aynı okulda okuyorlar. Vay çakal vayyy!’’

‘’Elindeki belgeleri adam gibi oku yoksa alacağım elinden.’’

‘’Damat bey lütfen sakin olalım.’’

‘’MELİH VER LAN ONLARI!’’
‘’Tamam hacı, bak devam ediyorum. Nerde kalmıştık haa en küçük kardeşi….’’

‘’Sustun.’’
Cevap vermeyip sessiz kalınca masadan eğilip hızlıca belgeleri elinden aldım. Okumaya başlayınca neden sustuğunu anladım.  Fısıltı şeklinde ‘ölmüş’ diyebildim. Sonra belgenin devamını orta seste okumaya başladım.

‘’Hastanemiz asistan hekimlerinden Sn. Osman ÖZDERİN ve hemşirelerinden Rüveyda ÖZDERİN'in elim bir kaza sonucu babaları Hüseyin ÖZDERİN(53), anneleri Selvi ÖZDERİN(48) ve kardeşleri Mustafa ÖZDERİN(13) hayatlarını kaybetmiştir. Hastanemiz başhekimliği adına başsağlığı dileriz.’’
Sonunda donmuş bakışlarımla Melih’e geri döndüm. Onun da benden farkı yoktu.

‘’Bu insanlar kim Mustafa. Yani kardeşim şakamızı yaptık dalgamızı geçtik; ama zor baksana resmen bir aile bir kazayla son bulmuş gibi.’’