Geceye Bir ÇAY (Tamamlandı)

Bölüm 9

Ruhum bedenime, bedenim oturduğum banka sığamıyordu sanki..

Hakkında çok az şey bildiğim çocuk benim hakkımda haddinden fazla şey biliyordu.

Murat konusu Meriç'i hiç ilgilendirmiyordu.

Meriç'in gözlerinin içine bakarak
"Bu konu seni hiç ilgilendirmez" diye çıkışmıştım.

Meriç gözlerini hafif kısarak kendinden emin bir ses tonuyla
"Seninle ilgili her şey ilgi alanıma giriyor" demişti.

Sinirle
"Ben izin vermesem bile mi" demiştim.

Meriç hafif bir tebessüm ettikten sonra "Senden izin isteseydim şu an Murat gibi hayatında olmazdım"
dedikten sonra konuşmasına devam etmeden bankta biraz daha yanıma doğru yaklaşmıştı.

"Ama bak şu an yanındayım"

Sözlerini büyük bir zafer kazanmış gibi gururla söylüyordu.

Bu ukalalığına zarar vermek canını yakmak istiyordum.

Kaşlarımı çatıp gözlerinin içine bakarken ciddi bir şekilde vermiştim cevabımı.

"Haklısın Meriç.
Murat yanımda olmayabilir ama benim her zaman iyi hatırlayacağım bir insan ama sen yanımda olsan bile yüzüne her zaman tiksinerek bakacağım bir pislik olacaksın"

Sözlerimi bitirdikten sonra önüme dönüp bakışlarımı denize odaklamıştım.

Meriç bir an duraksamıştı.

Bir kaç saniye sonra eliyle yüzümü tutup yüzüne doğru çevirmişti.
Yüzündeki tebessüm yerini soğuk bir ciddiyete bırakmıştı.

Keskin bakışlarından korkuyor olsamda gözlerimi kaçırmadan dinliyordum söylediklerini.

"Fazla büyük konuşuyorsun küçük hanım! Ben Murat gibi sadece konusu geçtiğinde iyi olduğunu hatırladığın biri olmak yerine hayatın boyunca hiç unutamayacağın biri olarak kalmayı tercih ederim."

Öyle emin konuşuyordu ki kendinden, ne söylesem ne yapsam hiçbir anlamı yokmuş gibi hissettiriyordu.
Söyledikleri karşısında ne diyeceğimi bilemez bir halde kalakalmıştım.

Kısık bir sesle
"Hayatımdan gitmen için ne yapabilirim?" diye sormuştum.

Önüne dönen Meriç
"Ölmem için dua edebilirsin"
demişti kısık bir sesle.

"Emin ol yapacağım"
diye çıkışmıştım.

Söylediklerimi bitirir bitirmez hiçbir şey söylemeden yanımdan kalkıp gitmişti.

Sahilde boş boş denize bakıyordum.

Bir saat öylece sahilde oturduktan sonra kalkıp evime doğru yol almıştım.

***
Zehra'ya olup biten her şeyi anlattığımda ağzı açık kalmıştı.

Ne söyleyeceğini o da bilemiyordu. Oturduğu koltukta heyecanlı bir sesle
"Ben demiştim ama.. Bu çocuk seni seviyor" diye çıkışmıştı.

Ellerini bir oyana bir bu yana hareket ettirerek heyecanla konuşmasına devam etmişti.

"Hayır yani sevmeyen bir insan iki yıl niye takip etsin her şeyini öğrenmeye çalışsın"

Zehra kaşlarını kaldırıp yüzüme bakarak
"Dimi yani kızım"
diye onay bekliyordu benden..

Derin bir iç çektikten sonra
"Ne sevgisi kızım.
Sen böyle bir insanı sevebilir misin" demiştim.