Geceye Bir ÇAY (Tamamlandı)

Bölüm 17

Babam Meriç'e doğru dönüp
"Sende hoşgeldin evlat... Biz sizi bu kadar erken beklemiyorduk"
dediğinde Meriç de
"Evet efendim biraz öyle oldu"
diye gülümseyerek cevap vermişti.

Annem
"Salona geçelim ayakta kaldık"
diyerek salona doğru giderken babam ve Meriç'te salona geçmişti.

Koridorda yalnız kaldığımda ne yapmam gerektiğini düşünüyordum.

Babam ve annemden böyle bir tepki beklememiştim.

Anladığım kadarı ile Meriç her şeyi önceden planlamıştı.

Daha bizim tanıştığımız bir kaç hafta olmuştu.

Ne ara annem ve babama kendini sevdirmişti.

Zavallı annem ve babam onun masum hallerine inanmışlardı.

Annem koridordan mutfağa geçerken
"Kızım ne duruyorsun öyle hadi gel de sofrayı kuralım" demişti.

Daldığım düşüncelerden sıyrılıp annemin peşinden mutfağa gitmiştim.

Annemin kolundan kavrayıp
"Anne gel benimle konuşmamız gerekiyor" derken annemi çekiştiriyordum.

"Kızım bi dur! Önce sofrayı kuralım sonra konuşuruz"

Ah anne ah...
Bilmiyorsun ki nasıl saçma bir durumun içinde olduğumu..

"Olmaz anne hemen konuşmamız gerek"

Zar zor odama kadar annemi getirmiştim.

Odaya girer girmez annem sormuştu.

"Geldik.. Anlat bakalım derdin ne"

"Anne Meriç size yalan söylüyor..O benim hiçbir şeyim değil.." demiştim.

Duydukları karşısında annemin şaşırmasını beklemiştim ama annem çok sakin bir şekilde beni dinliyordu.

"Anne ben Meriç'ten nefret ediyorum.."
dediğimde annem sessizliğini bozmuştu.

"Mihrimah yavrum niye böyle yapıyorsun. Sen böyle bir kız değildin"

Annemden duymak istediğim sözler bunlar değildi.

"Ne diyorsun anne sen"
diyebilmiştim ki annem sözümü yarıda kesmişti.
"Anlıyorum kızım..Senden önce Meriç'in gelip bizle konuşmasına sinirlendin ama yapma böyle..Biz babanla Meriç'i çok sevdik. Çekinmene gerek yok"

Sinirden kendimi kaybetmemek için zor duruyordum.

"Anne sana her şeyin bir yalandan ibaret olduğunu söylüyorum..
Neden beni anlamıyorsun!
Şimdi gidip babama her şeyi tüm gerçekliği ile anlatacağım"
dedikten sonra hızla kapıya yönelmiştim.

Annem arkamdan seslenmişti.

"Yapma kızım bir rezillik çıkartma!"

Asıl rezilliği kimin çıkarttığının farkında değildi canım annem.

Annemin söylediğini hiç umursamadan sinirle oturma salonuna gitmiştim.

Hızla odaya girdiğimde babam ve Meriç bana doğru bakmışlardı.

Babam tebessüm ederek oturduğu koltuğun yan tarafına elini hafif hafif vurup
"Gel kızım şöyle yanıma otur sende"
demişti.

"Yok baba oturmak falan istemiyorum" dediğimde sesim gayet gergindi.

"Hayırdır kızım bir sorun mu var"
diyen babama
"Evet baba büyük bir sorun var ve şu an evimizde oturuyor" demiştim.

Meriç bana doğru bakıp
"Mihrimah sakin olur musun lütfen"
diye mırıldanmıştı.