Geceye Bir ÇAY (Tamamlandı)

Bölüm 42

Üç yıl önce annesi ve babasının cenazesinde zar zor ayakta durmaya çalışan Mihrimah başsağlığı dileyen kişilerin çoğunu hatırlamıyordu bile...

Ayaklarının bedenini zar zor taşıdığı o günde bilinci yerinde değildi..

Bayılmamak için direniyordu.

Son bir kez daha göremediği ailesine karşı en azından son görevini yerine getirmek istiyordu.

Zehra ve nişanlısı Semih de vardı cenazede arkadaşlarını böyle bir günde yalnız bırakmamışlardı.

Uzak yoldan gelen Yeliz haberi geç aldığı için cenaze törenine yetişememişti.

Cenazeden sonra gelen Yeliz arkadaşına başsağlığı dilemek için evine gitmişti.

Koltuğun bir ucunda oturan Mihrimah arkadaşı Yeliz'in geldiğini gelip boynuna sarılınca fark etmişti.

Sessizce sarılmıştı arkadaşına..

Yeliz üzgün bir şekilde arkadaşının kulağına fısıldamıştı.

"Başın sağolsun kardeşim, Allah sabır versin"

Ağlamaktan şişmiş mavi gözleriyle bakmıştı arkadaşına..
Verecek bir cevabı söyleyecek bir cümlesi yoktu aklında.

Yeliz'in ardından gelen Can'ı görmesi ile şaşırmıştı.
Can da hemen ayaküstü üzgün olduğunu belirtip başsağlığı diledikten sonra dışarı çıkmıştı.

Can bile cenazeye gelmişti.

Can'ın bile haberi varsa Meriç niye gelmemişti.

Birde anne ve babasını onun yüzünden kaybetmişken...

Mihrimah'ın evden üzgün bir şekilde ayrılması sonucunda Meriç hemen Mihrimah'ın babasını arayıp haber vermişti.

Kızının üzgün olduğunu öğrenen baba hemen eşine durumu anlattıktan sonra komşusundan arabasını aldıkları gibi İstanbul'a yola çıkmışlardı.

Çünkü kızları telefona cevap vermiyordu..

Çünkü İstanbul gibi kocaman bir şehirde kızlarının kendisine  zarar vereceğinden öyle çok korkuyorlardı ki..

Telaşla yola koyulmuşlardı.

Uzun süre araba kullanmayan adam telaşla sürdüğü arabada bir an dengesini kaybettikten sonra büyük bir kazaya neden olmuştu.

Cenazeden sonra tüm bu olanları komşusundan öğrenen Mihrimah bir kez daha yıkılmıştı.

Annesi ve babasının ölümünün arkasında  bile Meriç vardı..

Düşündükçe kafayı yiyordu Mihrimah..

Cenazeye bile gelmemişti..

Onun yüzünden tüm hayatı mahvolmuştu ama o bir özrü bile çok görmüştü..

Tüm bu acı düşüncelerle eve hapsetmişti kendini...

Kimse ile görüşmüyordu ama arada bir  annesinin çok samimi dostu olan komşusu eve gelip gidiyordu.

Üzülmekten kendini yiyip bitiren bu genç kıza komşu kadın yardımcı olmak istemişti.
 
Konya'da özel bir eğitim vakfında tanıdıkları olan kadın Mihrimah'ın yanına gidip çalışması için ve tekrardan hayata tutunması için bir teklifte bulunmuştu.

Komşusunun teklifini biraz düşünen Mihrimah kısa bir süre sonra teklifi kabul etmişti.
Gitmek çözüm değildi, biliyordu ama kalmak çok daha ağır geliyordu.