Sevdiğin adamın katili olmak?
Sırlar. En büyük engel. 2 özel güç ve karşılıklı aşk. Birbirlerinden haberleri olmadan sırları yüzünden uzak durmaya çalışan iki insan.Peki aşk bütün sırları aşabilir mi?
1000 yıldır beklenen kurtarıcının kız olduğu b...
Hazar telaşla " Nerdesin sen Nefes ne zamandır görünmüyorsun..." derken bir anda susup diğer elimi tutan Bay Siyah'a baktı.
Hazar Bay siyahı görünce gözünden alev çıkmışcasına " Sen... sen ne yapıyorsun?" Diye bağırdı.
Herkes bize bakıyordu. Bay Siyah'sa alaycı bir tavırla Hazar'a gülümsüyordu. Ama onunda sinirlendiğinin farkındaydım çünkü her ikside biraz daha bileğimi sıkarlarsa kangren olacaktım.
Hazar'a bi sorun olmadığını açıklamaya çalışsamda beni dinlemeden hala çocuğa öfkeyle bakıyordu.
Hazar'a etraftan tepki yağınca iyice sinirlenmişti. Adını bilmediğim ve kendisine 2 dakikada Bay Siyah adını taktığım çocuğun burnun dibine geldiğinde "Ondan uzak dur!" Diye bağırdı.
Ben daha ne olduğunu anlayamadan Hazar beni çekiştirerek ilerlemeye çalıştı. Çocuk elimi sertçe ittiğinde bileğimin kızardığını gördüm.
Hazar Meriç'le kavga ettiğinde bile bu kadar sinirlenmiyordu, tabii son olayı saymazsak.
Hazar'ın bu tavrına gerçekten sinirlenmiştim. Daha dinlemeden kafasına göre hareket ediyordu.
Dışarı çıktığımza öfkeden soluk soluğa kalmıştı. Yumruklarını deli gibi sıkmıştı. Eli beyaza dönmüştü resmen.
"Hazar sana noluyo ya? Bu öfke ne ? Çocuk bana hiçbir şey yapmadı!"
O kadar sinirlenmiştim ki bağırmamla boğazım yanmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hazar derin nefes alıp " Özür dilerim o..." sadece "o" demişti. " O, ne Hazar bu kadar tepki vereceğin ne gördün Allah aşkına re..." sözümü yarıda kesip " Nefes tamam bileğinden tutunca sarkıntılık etti sandım uzatma!"
" Beni dinleseydin belki anlardın!" Cevap vermeden yürümeye devam etti. Bende daha fazla bir şey demeden arkasından sessizce gidiyordum. Gerçekten moralim bozulmuştu hem bir şey de bulamamıştım.
Durağa vardığımızda sessizliği Hazar bozmuştu. Yüzüne tebessümünü yerlestirip " Umarım bu sefer genç hayranlarımı kıskanıp eve kadar yürütmezsin."
Göz devirerek" Bir kere ben seni kıskanmadım hemen havalara girmeyin beyfendi." Diyip yüzümü buruşturdum.
Hazar burnumu tutup " Böyle çok çirkin oluyorsunuz hanfendi hayranlarım görmesin." Diye elini başıma koyup küçük bir çocukmuşum gibi sevdi. Böyle yapması çok hoşuma gidiyordu.
Biz gülüşürken arkadan yine aynı çocuk geliyordu. Yani Bay Siyah. Hazar'ın özür dilemesi gerekiyordu çünkü yaptığı gerçekten ayıptı. Çocuk nerdeyse bana yardım etmiş gibi oldu sonuçta o odaya girmemem gerekmiş.
" Nefes ne saçmalıyorsun? Bu konuyu kapatsan iyi edersin." Hazar tekrar sinirlenmişti gerçekten bu gün bi garipti çünkü asla böyle davranmazdı.
