8 MONTHS , 8 DAYS , 8 HOURS ( FanFiction Version )

EPiLOGUE :

"JACkiE POV"

" what is happening ?" bakas sa mukha ni vice ang magkalito .

muli akong napatingin sa mga paLad ko na parang unti-unti na ngang naglaLaho . ito na ba yung oras na kaiLangan ko nang iwanan si vice ? 😢

i look on him habang waLang tigil sa pagpatak ang mga luha ko .

" w-why are you crying ? what's happening ?" vice . bakas sa mukha niya ang matinding pagkaLito .

" ipapaLiwanag ko ang lahat .."

" ipapaliwanag ? anong ipapaLiwanag mo ?" vice pa din .

isa-isa ko siLang tinitigan sa mga mata . they are alL waiting for my expLanation .

hindi ko aLam kung saan ako magsisimuLa , kung pano ko ipaiintindi sakaniLa ang lahat at kung pano ko siLa maiiwasang wag masaktan .

" nung--" napahinto ako saglit . nagba-buckLe ako 🙁 sasabihin ko ba ? "--nung araw na isinet-up natin si president jong , nung sinabi nyang may binayaran syang tao para patayin sila greg sa hospitaL . nung araw na yun , nung makapagteLeport ako papunta kay ronnie.. nakita kong may ini-inject sya sa dextrose ni ronnie , napigiLan ko sya pero--" bumuhos ang matinding emosyon sakin habang inaalaLa ko ang mga sandaling iyon .

"--pero , diba yun din yung huling araw na itinaning ng doctor sakaniLa . kung hindi sila magigising.. mamamatay siLa .." napatakip ako ng bibig . "..nung araw na yun , namatay si greg at naghingaLo si ronnie , i have no choice.. kundi , mamamatay siLang pareho kaya--"

" wha-what the helL did you do ?" vice . kita sa mukha niya ang matinding takot at guLat .

"..kapalit ng buhay na idinugtong ko sakaniLa ay mawawaLa na din ang kapangyarihan ko.." napatitig ako kay vice . ayokong iwanan sya , ayokong saktan sya . "..at mawawaLa na din ako !" piLit kong nilaLabanan ang matinding pagbuhos ng mga luha ko . "..at , mawawaLa na din ako sa ala-aLa nyo !"

naisubsob ko ang mukha ko saking mga paLad . dinig ko ang pigil na pag-iyak ng hashtags . aLam kong nahihirapan silang tanggapin ngayon ang mga sunod-sunod na dagok na dumating sakaniLa . ang pagkamatay ni kid , ang nangyaring aksidente sakaniLa , ang pagtatraydor ni president jong at ngayon naman heto at namamaaLam na ako sakaniLa .

" this is bulLsh*t !" dinig kong turan ni vice bago ako nag-angat ng uLo .

he wipe his tears bago siya tumayo sakanyang kinauupuan at tinungo ang pinto paLabas . napasuLyap muna ako kiLa ronnie bago ako nagpasyang sundan si vice .

ayokong magLaho na may sama siya ng loob na kinikimkim sakin .

" vice.." tawag ko sa pangaLan nya pero ni hindi man lang nya ako nilingon . "..wag naman tayong maghiwaLay ng ganito .." patuLoy ko .

" wag maghiwaLay ng ganito ?.." bLanko ang mukhang nilingon niya ako . "..bakit , paano mo ba ako gustong iwanan ?"

" ayokong iwanan ka pero--"

" pero yun ang gagawin mo !.." napaLakas ang boses niya . muling naglagLagan ang mga luha saming mga mata habang nakatitig sa mukha ng isa't-isa .

kung aLam lang nya kung gano kahirap para sakin ang lahat ng 'to . kung gano kasakit sakin ang iwanan lahat ng taong mahaLaga sakin .

" kung aLam mo lang kung gano kahirap para sakin lahat ng 'to.. ang iwanan kayo , ang magpaaLam sa inyo .." saglit akong natigiLan at pinunasan ang mga luha ko . "..ang hirap ! napakahirap !" feeLing ko gusto nang bumigay ng mga tuhod ko .

"..ayokong iwanan ka , kung may iba lang akong pagpipiLian hindi ko pipiliin ang ganito . hindi ko pipiliing mawaLa sa tabi mo , dahil gusto kitang makasama habang buhay .." muLi akong napatigiL at nagpahid ng luha .