Multi alıntı.
Uzun zaman sonra Fırtına 2'yle hepinize merhaba ! Gerçekten aslında hiç aklımda olmayan bir şeydi bu ... Fikrimi değiştiren şey ne kadar özlediğimi ve aslında Fırtına için yazabileceğim bir şeylerin hep olacağını fark etmemle oldu . Galiba , iyi ki de fark ettim...
Ömer William İplikçi ve Defne 'nin hikayesi kaldığı yerden tekrardan sizlerle !
"Vaveyla" ikinci kitabın ismi. Neden bu ismi koyduğumu , anlamına baktığınızda anlayacaksınız ...:)
Bana Fırtına'da en çok neyi özlediğinizi söylemeyi unutmayın , hepsini okuyacağım!
Umarım beğenirsiniz ve bu macerada ilki kadar güzel olur . İyi okumalar ...
Barış'ın gülüşü kadar güzel kalın :)
Kontrol .
Kontrolümü kaybediyordum. Kömür rengi gözler yakınlarımdayken , uzun zamandır kaybettiğimi düşündüğüm şey şimdi karşımdayken birkaç sene de kazandığım kontrolümü kaybediyordum.
Gözlerinin derinliğini görmeyeli , pürüzlü sesinin tonunu duymalı o kadar uzun zaman olmuştu ki , bunun nasıl hissettirdiğini bile unutmuştum.
Eski Defne nasıldı , o kızıl kafalı kız kimdi unutmuştum.
Onun yanında hep aynı kişi oluyordum .
Eski Defne gibi.
Ruhum acıyordu , gözlerimde o hüzünlü ifade vardı ve kalbim her zaman onunla ilgili şeylerde tetikliydi.
Bana acı veriyordu ama hissediyordum. Onunlayken , böyle bir duyguyu başka kimseyle yaşayamayacağımı hissediyordum.
Bana hissettiriyordu .
Şimdi tekrar yakınlarımdaydı ve ben benim için bambaşka bir tehlikenin yaklaştığından habersizdim . Ama zaten onun yanında tehlikeden uzak olmak mümkün müydü ki ? Asıl tehlikeden nasıl kaçabilirdim ki ?
Ömer William İplikçi asıl tehlikeydi .
Ve o tehlike yakınlarımdayken kalbimde hep aynı şey olurdu :
Vaveyla .
