Instagram Boy || Yoonmin

85.

- Cześć, Yoongi - wyszeptałem zawstydzony. Moje policzki były całe czerwone, włosy rozczochrane, znowu rude. Min siedział rozbawiony po drugiej stronie stolika. Nic się nie zmienił. Wiedziałem, że przychodząc tutaj już mu wybaczyłem. Kochałem go, chciałem, aby był przy mnie.

— Ja też tęskniłem — odparł. Przyglądał się mi bez przerwy. Chciałem na niego spojrzeć, jednak nie potrafiłem. Jego spojrzenie mnie rozpraszało.

— Nie komentuj.

— Ale... — Zgromiłem go wzrokiem wtedy on uniósł ręce w geście poddania się. Zapomniałem całkowicie powód naszego spotkania. Zaśmiałem się, jednak po chwili rozumiejąc, że to było niestosowne, przestałem. Nastała cisza. Będę silny! Niech się chłopak postara trochę!

— Ahh, Jimin, bo ja, przepraszam, że tak cię potraktowałem. Po tym, jak przestałeś się do mnie odzywać zrozumiałem, że...

Nie mogłem się powstrzymać. Gwałtownie wstałem dezorientując kompletnie ciemnowłosego. Krzesełko, na którym siedziałem oczywiście wywróciło się. Na szczęście siedzieliśmy w takim miejscu, gdzie nikt nas prawie nie widział. Zresztą, nikogo nie obchodziło to, co robimy.

— Ja na prawdę... — Chciał się tłumaczyć. Myślał, że chcę wyjść. Również wstał. Podszedłem do niego, a on zdezorientowany stał jak słup soli.

— Bardzo tęskniłem. — Złapałem za jego szyję i załączyłem nasze usta. Widziałem, jak Yoongi wypuszcza powietrze z ulgą. Zanim zdążył zrobić cokolwiek odsunąłem się i z całej siły zdzieliłem chłopaka w twarz z liścia.

— Ała! — Złapał się za policzek.

— Należało ci się — powiedziałem i położyłem dłonie na jego policzkach. — A teraz, chodź się całować. Brakowało mi tego. — Ponownie złączyłem nasze usta czekając, aż odwzajemni pocałunek.

.....

Nie lubię długich rozdziałów i to opko nie jest do opisów hehehe

A musiałam ich pogodzić bo zbliża się koniec heh, a szkoda :( polubiłam to opowiadanie i was

A i dzisiaj dokładnie o 17:35 jest mecz Polska Niemcy (ręczna) jak ktoś ogląda to proszę mi relacjonować bo ja nie mogę oglądać mehh