Хэчнээн их уйлж, хэчнээн их гуниж, хэчнээн удаа зүрх минь зүсэгдсэнийг та нарын хэн нь ч мэдэхгүй.
Би ч бас хүн. Намайг цохиход өвдөж, итгэл найдвар урам хугардаг. Би ч бас уйлдаг, гомддог.
YOU ARE READING
Гуниг болон харуусал
PoetryЯмар ч өрнөлгүй. Ганцаардлын далайд худал инээмсэглэл гэсэн дарвуулт завь хөлөглөн, үхэл хэмээх арал руу чиглэнэ . . .
