Би дэлхий сүйрч байна гэж зүүдэлсэн юм. Хүмүүс сандарладаж, гүйж, уйлж байхад би зүгээр л гэртээ орон дээрээ ихийг бодон хэвтэж байсан.
Хэдий би өөрөө анзаарч байгаагүй ч би тэднийг сонсдог. Хэн нэгэн надад хийх ёстой зүйлийн минь эсрэг хийхийг зааварчилдаг.
Энэ худал байж болох ч үнэн юм шүү.
Тэд бол сахиусан тэнгэрүүд.
Би тэдэнтэй уулзаж байсаан.
Тэд миний найз байсан. Амор миний хамгийн дургүй сахиус байсан.
Тэгээд л би хайрлаж байна гэж бодоод хайрыг нь авсныхаа дараа хөсөр хаячихдаг хөгийн амьтан бололтой.
Би тэнгэрт аймшигтай нүгэл авч ирсэн.
Би чөтгөрт хайртай болсон.
Хаха. Энэ бүхэн миний оюун бодол ч би үнэхээр өмнөх амьдралаа санаж байгаа эсэхийг хэн ч мэдэхгүй шүү дээ.
Би түүнийг маш ихээр хайрлаж, сулласан.
Бурхан намайг шийтгэж энэ дэлхий рүү илгээсэн.
Ахаха. Тэр намайг мэддэггүй бололтой. Би анхнаасаа л чөтгөр байсан.
Тэгээд бурхан надад энд ирээд сайн байхыг тушаасан. Бүгд чамайг хайрлана гэж хэлсэн. Гэхдээ тэр үед Амор над руу муухай харж байсныг би одоо ч санадаг.
Тэд намайг хайрладаг ч энэ нь хэзээ ч жинхэнэ байгаагүй.
YOU ARE READING
Гуниг болон харуусал
PoesieЯмар ч өрнөлгүй. Ганцаардлын далайд худал инээмсэглэл гэсэн дарвуулт завь хөлөглөн, үхэл хэмээх арал руу чиглэнэ . . .