Хамгийн тэнэг нь тэд бүгд намайг тэнэг гэж бодсон нь л байна.
Итгэнэ гэдэг их хэцүү юм гээч.
Намайг дутуу үнэлээд хэрэггүй.
Хэдий өөрийн бодол, хэлээ удирдаж чадаагүй нь миний буруу ч тэднийг бодсоныг минь мэддэг ч болоосой.
Өөрийгөө өрөвдүүлэх гээгүй ч сэтгэл үнэхээр өвдөж байна.
Огтхон ч хамаагүй мэт байгаа миний энэ ааш та нарын үйлдэл бүрийг, үг бүрийг сонсдог! Бодолтой бай л даа.
Хэлснээ буцааж чадахгүй тийм үү? Тэгвэл нэг зүйл хэлчих үү?
Намайг битгий үзэн ядаарай.
Хэдий уучлалт гуйж чадахгүй ч энэ хэлж чадах ганц үг минь бололтой.
YOU ARE READING
Гуниг болон харуусал
PoetryЯмар ч өрнөлгүй. Ганцаардлын далайд худал инээмсэглэл гэсэн дарвуулт завь хөлөглөн, үхэл хэмээх арал руу чиглэнэ . . .