Харж байгаадаа итгэсээр л байгаа хэрэг үү?
Намайг хэзээ хамгийн сүүлд уйлахыг харснаа бодоод үзээрэй.
Харин дараа нь хэзээ хамгийн сүүлд надаас "Чи зүгээр үү?" гэж асууснаа бодоорой.
Тийм ээ. Их удсан.
Яагаад гэвэл би нуучихсан. Чамд харуулахыг хүсээгүй болохоор нуучихсан.
Та нар яагаад зүгээр л хараал идсэн аз жаргалаа бариад миний орон зайнаас зайлж болохгүй гэж?
Юуны төлөө өдий болтол ингэж гунигаа нууж явсан гэж санана? Та нарыг аз жаргалтай болгох гэж хичээсэн хэрэг!
Өөрийнхөө тухай сүүлд хэнд ярьснаа ч мэдэхгүй нь. Ярьсан ч хэн ч сонсохыг хүсдэггүй болохоор!
Зүгээр л та нарын тэнэг яриа, асуудлуудыг чинь сонссоор байгаад өөрийнхөө дуртай зүйлсийг ч мартаж байна!
Ашиглуулчихсан мэт санагдаж байгаа болохоор ганцааранг минь байлга. Гуйя.
YOU ARE READING
Гуниг болон харуусал
PoetryЯмар ч өрнөлгүй. Ганцаардлын далайд худал инээмсэглэл гэсэн дарвуулт завь хөлөглөн, үхэл хэмээх арал руу чиглэнэ . . .