ЧИ....тийм ээ, чи.
Хэн ч биш атлаа хэн нэгэн. Оюун ухаантай ч гэсэн зүрхгүй. Магадгүй бид нэгнийгээ олсондоо баярлах хэрэгтэй байх.
Хэний ч төсөөлшгүй зүйл бидний тархинд л буудаг. Чи бол миний хувьд яг л салхи. Сэвэлзүүр салхи. Зөөлнөөр намайг дааруулна. Гэхдээ тийм ч удалгүй явчихдаг. Хэзээ эргэж ирэхийг нь би ч мэдэхгүй.
YOU ARE READING
Гуниг болон харуусал
PoetryЯмар ч өрнөлгүй. Ганцаардлын далайд худал инээмсэглэл гэсэн дарвуулт завь хөлөглөн, үхэл хэмээх арал руу чиглэнэ . . .
