Хамгийн тэнэг нь, хөвгүүд сайн найз байдаг гэсэн үгэнд би итгэж явсан.
Тэд намайг хараад уурладаг болсон.
Өөрсдийг нь бодсон нь миний буруу байж.
Та нарт гомдож байна.
Хэдий энэ гашуун ч үнэн..
Би та нарт хэрэггүй...
Зүгээр байгаа мэт харагдаж болох ч зүрх минь мянга мянган удаа урагдаж байна.
Өөрийгөө та нарын амьдралаас арччих болохоор санаа бүү зов.
Би гуйхгүй.
Бүх зүйл түр зуурынх
YOU ARE READING
Гуниг болон харуусал
PoetryЯмар ч өрнөлгүй. Ганцаардлын далайд худал инээмсэглэл гэсэн дарвуулт завь хөлөглөн, үхэл хэмээх арал руу чиглэнэ . . .
