Өөрсдөө намайг ийм болгоход хүргэсэн хүмүүс нь та нар учраас надаас сайхан ааш битгий хүс. Дахиж та нарт итгэж чадахгүй.
Бүгд худал байсан.
Бүгд л надад санаа тавьж байгаа мэт байсан ч араар минь муулж байсан.
Одоо би дахиж та нартай сайхан харьцахгүй.
Одоо дахиж та нарт өршөөл үзүүлэхгүй.
Би өмнөхөөсөө өөр болсон.
Өөрчлөгдөж байгаа болохоор битгий гэсэн үг угаасаа сонсохгүй л дээ....
YOU ARE READING
Гуниг болон харуусал
PoetryЯмар ч өрнөлгүй. Ганцаардлын далайд худал инээмсэглэл гэсэн дарвуулт завь хөлөглөн, үхэл хэмээх арал руу чиглэнэ . . .