Be Careful (Vampire one direction)

Mine

hayhay, weer een weekje geleden dat ik geschreven heb. Sorryyy heb het heel druk enzo, maar ik probeer elke week te updaten. Laat weten wat je ervan vond, iets langer dit keer. Gewoon omdat ik lekker bezig was ;D

Ik heb het HS opgedragen aan 1D_love_liamm omdat ze m'n andere boek heeft overgenomen, kijk anders ff ;) 

love ya all xxxxxxx

-KG

Ik verander terug naar mijn mensen vorm en stap uit de struiken. Een grijns verschijnt op mijn gezicht en Niall doet een stap naar achter, hij ziet eruit alsof hij klaar is om weg te rennen. Ik schud mijn hoofd met de zelfde grijns op mijn gezicht. 'Niall toch, heeft mama je niet geleerd dat je niet aan andermans eigendom mag zitten.' Zei ik, maar de grijns verdwijnt van mijn gezicht als ik zie dat Niall zijn ogen Bloed rood zijn en hij mijn kant op aan het komen is, de tanden komen extreem snel onder zijn lippen uit en het laatste wat ik hoor is Niall zijn stem die zegt 'Mine.' 

Niall:

Er neemt iets extreem sterks mijn lichaam over, ik heb geen controlen over mijn lichaam, ik voel de punten van mijn tanden langs mijn lippen glijden. Mijn ogen branden en mijn zicht heeft een rode gloed, mijn lichaam trilt van woeden. In een normaal tempo loop ik op de oorzaak van dit gedrag af. met een lage en kraakende stem zeg ik 'Mine' Zonder verder na te denken vliegt mijn vuist naar de kaak van Nathan. Een hard kraakend geluid komt er van af en ik zie Nathan zijn kaak in puin liggen, er stoomd bloed uit zijn neus en zijn ogen zijn dicht. Een gemeene kleine grijns komt op mijn gezicht. Rustig draai ik me om en begin in de richting van huis te lopen, zodra ik eenmaal uit het bos ben begin ik in vampier snelheid te rennen. Na een tijdje kom ik langs een stad en ik ruik bloed, mijn ogen worden weer rood en ik verander mijn richting. Al heel snel vind ik een groepje jongens in een steegje, ze zijn een nerdje in elkaar aan het slaan. Mijn aardige kant neemt meteen over en ik loop er naartoe. 'Hey! Laat hem met rust!' roep ik en kom nog dichterbij. De jongens stoppen met het slaan van de nerd, ze draaien zich naar mij toe en begin laag te lachen. 'Wat zei je knul?' Vraagt een van de jongens die zich duidelijk heel wat meenden. 'Ik zei laat hem met rust.' Zeg ik rustig en kom nog dichter bij. De jongen is onderhand opgestaan en kijkt bang naar de jongens. 'Maak dat je hier weg komt.' Zeg ik tegen de jongen die uit alle kanten van zijn gezicht bloed heeft stromen. Hij bedenkt zich geen minuut en rent het steegje uit, zodra ik zijn voetstappen niet meer hoor kijk ik terug naar de jongens. 'Dat was niet zo heel slim.' zegt een van hen en ze komen naar me toe lopen, ze komen in een rondje om me heen staan, het zijn er 6. Ik heb moeite de grijns van mijn gezicht te houden, als die jongens eens wisten wat ze zichzelf op de hals halen. In mijn ooghoek zie ik een van de jonengens uithalen, ik ontwijk zijn slag en duw hem met een hand 2 meter verder tegen de muur aan. De andere jongens kijken me geshokt aan. 'Nog iemand of kan ik aan de slag?' Vraag ik en grijns naar ze, ik hoor hun hardslagen sneller gaan en ik krijg alleen maar meer honger door de geur van het bloed van de jongen die ik tegen de muur gegooid heb. Als ik gewoon aan een begin weet ik dat de andere wegrennen, tijd voor wat vampier kracht. Mijn ogen worden rood en ik bestuur hun gedachten, als ik ze allemaal onder controlen heb zorg ik dat ze niet weg gaan. Ik begin aan de eerste en na een tijdje heb ik ze allemaal gehad. het bloed stoomt langs mijn mondhoeken en mijn t-shirt zit helemaal onder. Zonder nog een keer naar de lichamen van de jongens te kijken begin ik te rennen, dat is een van de dingen die ik niet ka, terug kijken naar de mensen die ik vermoord heb. Als het anders kon en als bloed niet mijn enige mannier was om in leven te blijven deed ik het anders, maakt niet uit hoe vies dat zou zijn, maar bloed is mijn enige mannier om te overleven. Al snel kom ik op bekend gebied, geen geuren meer van andere vampieren of weerwolven omdat ik en de jongens dit gebied bezitten en niemand durft hier te komen. Ons huis is langzaam in beeld te komen en een zucht verlaat mijn mond als ik eindelijk binnen ben, nu maar hopen dat Cloe snel thuis komt.