Be Careful (Vampire one direction)

You?

Nieuwe update! Veel lees plezier, laat weten wat je er van vond.

Love ya all xxxxx

-KG

Cloe:

Ik had niet gedacht dat ik me nog kleiner kon maken totdat ik een hand op de zijkant van mijn hoofd voelde. 'Genoeg met mijn agressieve en jou bange gedrag oké.' Zegt de jongen lief en ik kijk hem nu aan. Hij glimlacht een beetje en ik voel me er niet erg gemakkelijk bij. Dan pakt hij m'n schouders en tilt me van de grond, zodra ik sta gooit hij me over zijn schouder en loopt hij richting het raam dat ik snel daarna kapot hoor gaan. 'Ah fack.' Is het laatste wat ik hoor voordat ik bewusteloos raak.

Een vreemd comfortabel gevoel kruipt over me heen zodra ik wakker word en mijn ogen gesloten hou. Ik duw met mijn handen in het oppervlak waar ik op lig, het voeld zacht en warm. Heel langzaam open ik mijn ogen, maar knijp ze meteen weer dicht als ik een jongen op een stoel in de hoek van de kamer zie zitten. Zijn ogen zijn op me gericht en ik voel ze op me branden. Ik hoor beweging in de kamer en voetstappen die mijn kant op komen. Mijn ademhaling wordt onregelmatig en mijn handen zoeken iets om zich aan vast te houden zonder te bewegen. Ik voel het bed inzakken van een gewicht wat er op geplaatst is. Ik voel vingertoppen over mijn wang gaan en daarna op het puntje van mijn neus tikken. 'Ik weet dat je wakker bent, open je ogen maar. Ik ga je geen pijn doen.' Zegt de jongen met een aardige stem. 'Beloof het?' Vraag ik heel zacht met een trilling in mijn stem. De vingertoppen verdwijnen van mijn huid en een zachte zucht verlaat mijn mond. 'Beloofd.' Zegt de jongen weer. Heel langzaam open ik mijn ogen en ze gaan meteen naar de plek waar de jongen zit. Hij kijkt me met vriendelijke ogen en een lieve glimlach aan. Het is de zelfde jongen die me uit mijn huis heeft meegenomen, alleen veel vriendelijker en minder intimiderend dan gisteravond. Of ik denk dat het gisteravond was, ik heb namelijk geen idee hoe laat het is of welke dag het is. ik ga rechtop zitten en de dekens glijden van me af, ik zie nu pas dat ik andere kleren aan heb. Een simpel wit t-shirt met een grijze joggingsbroek.  Mijn ogen worden groot als ik me bedenk dat ik me niet zelf heb omgekleed, mijn ogen worden groot en ik kijk de jongen aan. Hij tilt zijn handen boven zijn hoofd alsof hij van niks weet en begint te lachen. Ik kijk heb nu shagerijnig aan en vouw mijn armen voor mijn borst. Hij kijkt me nu gewoon aan met een glimlach en steekt dan opeens zijn hand uit. 'Natahan.' zegt hij met nog steeds de zelfde glimlach en ik kijk naar zijn hand, dan weer in zijn ogen en dan weer naar hand. 'En dat boeit me omdat?' Vraag ik en kijk hem verwaand aan. 'Auw.' zegt hij nep gekwetst en legt zijn hand op zijn borst. 'Als je het niet erg vind dan ga ik nu en kom hier hopelijk nooit meer terug.' zeg ik en sta op van het bed en loop richting de deur. zondra ik die open maak verstijf ik en mijn adem hangt vast in mijn keel. Een wolf met de grootte van een beer (Ik weet wat je denkt, maar lees maar door. Niet alles is wat het lijkt haha.) staat voor de ingang van het huisje in waar ik nog steeds in sta. na ongeveer 10 seconden naar de grommende wolf gekeken te hebben gooi ik de deur weer dicht. Ik blijf met mijn gezicht naar de deur gericht. Weerwolven, natuurlijk alsof vampiers nog niet genoeg zijn. 'Je kunt me hier niet vasthouden, Niall vind me wel.' Zeg ik met de bedoeling om niet bang te lijken, maar ik faal als er een trilling in mijn stem te horen is. 'Cloe.' Hoor ik Nathan achter me zeggen. Ik draai me naar hem toe en hij zit nog steeds op het bed, die zelfde glimlach op zijn gezicht. Hij klopt op het bed naast zich voor mij om te zitten. Rustig loop ik naar het bed toe en ga naast hem zitten, zo ver mogelijk weg. 'Ik ga je iets uitleggen, maar je mag me niet onderbreken totdat ik klaar ben, oke?' zegt hij en ik knik. 'Luister je bent hier niet omdat ik je pijn ga doen of omdat ik Niall terug wil pakken voor iets, Je bent hier vanwegen Zayn. Zoals je waarschijnlijk gemerkt hebt wil hij je pijn doen en ik ga je helpen zodat je leert om jezelf te verdedigen.' Zegt Nathan rustig en hij heeft nu mijn volle aandacht. 'Als het aan mij of Niall lag dan veranderde hij je in een vampier, maar helaas is dat tegen de regels.' Hij zucht diep en gaat dan door. 'Ik ga je veranderen in een van mijn soort.' Daarbij schier ik rechtop en onderbreek ik hem ruw. 'PARDON! EN IK HEB HIER ZEKER NIKS IN TE ZEGGEN? HOE KOM JE ERBIJ..' nu is hij degene die mij onderbreekt. 'Ik doe het ook liever niet! Maar wat wil je nu? Een langzame pijnlijke dood of een eeuwen lang leven als het krachtigste wezen op deze wereld?' Vraagt hij met verhefde stem. ik kijk naar mijn handen en speel met mijn duimnagels. 'Dat dacht ik ook.' zegt hij. 'Kan ik daarna weg?' vraag ik zacht en kijk Nathan aan. Hij glimlacht weer lief en gaat dan door. 'Ja absoluut, maar dit gaat niet zo makkelijk als een vampier, ik kan je niet gewoon bijten en je veranderd. Nee er zit een ingewikkeld ritueel aan vast wat een lange en moeilijke voorberijding nodig heeft.' Zegt hij met een diepe zucht. 'Hoe lang?' vraag ik en kijk hem aan. '2 weken, misschien iets korter als niks mis gaat.' Zegt hij alsof het niks is. Mijn ogen worden groot en alsof hij m'n gedachten leest gaat hij door. 'Geen zorgen, de tijd gaat hier sneller dan je denkt.' Zegt hij en lacht zacht. ik glimlach een beetje en krijg er meteen een opmerking over. 'Ahw, dat is de eerste keer dat ik je zie glimlachen.' Zegt Nathan en duwt in mijn wang. 'Hou je mond.' Zeg ik en sla zijn hand weg. Hij lacht en kijkt me dan aan. 'Wil je nog iets weten?' Vraagt hij en kijkt me veelverwachtend aan. 'Nou uhm eigelijk wel.' begin ik en Nathan gaat in de kleermakers zit dichterbij zitten, helemaal na me toe gedraait. Als een klein jongetje die een spannened verhaal van zijn opa te horen gaat krijgen. 'Hoe zit het met jullie weervolven? Zijn jullie zoals die in twilight, of is het iets heel anders?' Vraag ik simpel. Nathan lacht en begint dan. 'Gelukkig zijn we niet zoals hun, Nou we lijken op ze in onze wolf vorm en ik heb het ook in de winter wat ik ook aan heb nooit koud enzo, maar nee we zijn ver van hun. Kijk je hebt een stuk of 10 weerwolven zoals mij, die een menselijke vorm hebben. Elk van ons vormt een roedel die bestaat uit normale wolven die we veranderen door ze te bijten, zij hebben geen menslijke vorm en worden door de transformatie veel groter en sterker, je kunt de kracht vergelijken met 3 van hun is 1 vampier. Maar dan heb je mijn soort. Ik kan maar op een mannier vermoord worden, en dat is door als ik in mijn wolven vorm ben vampier gif recht in mijn hard weten te krijgen. Als ik niet vermoord word ben ik onsterfelijk. het is ook zo dat Vampieren als we in onze menselijke vorm zijn niet kunnen zien dat we weerwolven zijn, we hebben geen andere geur of uitstraling dan mensen. Onze kracht is vergelijkbaar met 5 vampieren.' Legt Nathan uit en mijn mond hang nu open. Nathan lacht weer en staat dan op. Hij stekt zijn hand uit en ik kijk hem raar aan. 'Ik ga je voorstellen aan degene die je gezelschap gaat houden, hij staat al 2 dagen te springen van de zenuwen.' Zegt Nathan blij en ik kijk hem vraagend aan en pak dan toch zijn hand. hij trekt me van het bed en loopt met me na de deur. 'Maar wat als ze me niet leuk vinden?' Vraag ik alsof ik een kind ben die naar een nieuwe school gaat. Nathan lacht en schud zijn hoofd terwijl hij de deur opend. Zodra we buiten staan Fluit Nathan oorverdoofend hard en na nog geen 10 seconden komt er een minder groote maar nog steeds heel groote wolf tussen de bomen van het bos door naar ons toe rennen. Hij heeft een grijs zwarte vacht met wat ik kan zien witte buik. Hij stopt vlak voor onze neuzen en kijkt me met grote blije puppy ogen aan, best schattig eigelijk. 'Dus Coe dit is Dayka, Dayka dit is Cloe, veel plezier samen.' Zegt Nathan en loop dan weg. 'Uhm hay?' zeg ik, maar het komt er vraagend uit. Dayka komt dichter naar me toe en draait een rondje om me heen terwijl hij aan me ruikt. Hij duwt me dan met z'n hoofd in m'n rug en rent dan voor me uit, stopt een paar meter verderop en kijkt dan achter zich naar mij. 'Uhm oke? Moet ik je volgen?' Vraag ik twijfelend. Dayka maakt een schattig geluid want denk ik op een blaf ofzo moet lijken en rent dan door. 'Oke dan.' zeg ik en loop achter de wolf aan tussen de bomen door.

-Vote?

-Comment?