My Forever

My Number One Triathlete, My Love!

Sarah's POV

Hindi ako mapakali. Iba yung kaba na nararamdaman ko compare sa mga nararamdaman kong kaba when I perform. 5hours nang mahigit. Nagaalala ako kay Matteo. Nagdasal na ko ng ilang beses. Niyakap na ko ni Ate Juday. Pero nagaalala pa rin ako para kay Matteo.

"Iha, relax. Matteo's fine. He will finish this race. All he need is for you to be strong and wait him on the finish line.", sabi sa kanya ng Mommy ni Matteo pagkatapos ay niyakap siya.

"Hindi ko lang po mapigilan ang sarili kong magalala para kay Matteo, Tita.", sagot ko naman.

"I know, Iha. Me too. But he can do it.",

"Opo, Tita."

"Go to the finish line now. Last year, his finishing time's like this. I know, any moment he will be approaching the finish line."

"Sige po,Tita. Thank you po.", sabi niya nang maglakad na siya papunta ng finish line.

Nanginginig siya sa takot at kaba na baka napano na si Matteo. May apat nang nakarating sa finish line, pero hindi isa sa mga yun si Matteo.

Napapikit siya saglit. Nagdasal sa safety ni Matteo. At nang buksan niya ang mga mata niya. Naririnig na nagsisigawan ang mga tao sa tabi, pagtingin niya. Nakita niya si Matteo na papalapit sa kanya na nakangiti at nakatingin sa kanya.

Naramdaman niyang nangingilid ang luha niya at malapit na itong bumagsak. Nang makarating si Matteo sa finish line. Dumeretso ito sa kinatatayuan niya at yumakap sa kanya ng pagkahigpit at inangat ako. Umiikot si Matteo habang yakap ako.

That moment, hindi ko na napigilan ang luha ko sa pagpatak. Yung kaninang kaba na nararamdaman ko, yung hindi ako mapakali na iniisip ko ang kaligtasan nito at napalitan ng saya. Sa wakas. Natapos ni Matteo nang ligtas ang race.

Ibinaba ako ni Matteo. Hinawakan ng dalawa niyang kamay ang mukha ko at hinalikan ako sa noo.

"Love, I did it! But please. Don't cry. Thank you kasi andyan ka. I love you, I love you, I love you. This race is for you.", pagkasabi niya ay niyakap siya ulit nito.

"Pinagalala mo ko. I love you too, Love. I love you too.", sagot ko dito habang magkayakap kami.

Nang umalis kami sa pagkakayakap ay nakangiting nakatingin si Matteo sakin. "Then, why my Love's crying?"

"Nakakainis ka kasi e. Pinakaba mo ko. 5hours and 28minutes mo kong pinakaba.", sabay hampas sa braso nito.

"Ouch, Love. Mahapdi.", sabi nito na saka ko lang naalala na pulang pula ito.

"Sorry, Love. Sorry.", sabi ko habang pinipispis ang braso na nahampas ko.

Napatingin si Matteo sa paligid. Napansin naming maraming nakatingin sa kanilang dalawa at kumukuha ng pictures.

"Love, I'm the luckiest triathlete here. For snatching the 5th place and for having my cheerleader who's reigning now as the Most Beautiful Star of 2014. I know they envy me.", pagkasabi niya ay kumindat ito at ngumiti sa kanya.

"Ikaw talaga. Puro ka kalokohan. Mas naiinggit mga yan sakin. Kasi I have My Number One Triathlete and happens to be My Love", pagkasabi ay kinindatan niya si Matteo.

Sabay silang nagtawanan at naglakad papunta sa parents and friends nila.

After awarding, we went straight to their mansion para dun ituloy ang kwentuhan. Habang pineprepare ang dinner. Pinagpahinga muna nila kami mansion.

Umakyat sina Ate Juday, Kuya Ry at Ate Anna sa taas. Naiwan naman kami ni Matteo sa sala nila.

"Love, magpahinga ka na muna. Pagod ka e.", sabi niya kay Matteo.