Pleased To Be Destined (Complete And Editing)

THIRTY ONE : FIX

AARHON'POV

Dalawang araw ang lumipas ay hindi na muling nag paramdam sa'akin si Gab. Hindi ko din naman siya masisisi dahil ako mismo ang nagtataboy palayo sa'kanya.

Namimiss ko ang presensya niya lalo na ang anak naming sobrang kulit.

Hawak ko ngayon ang cellphone ko na ang wallpaper ay kaming dalawa ng anak ko, nakangiti ito to the point na hindi na nakadilat ang mga mata niya dahil sa pagiging singkit neto.

"Meron tayong costumer sa VIP room#8, gusto ka nilang makausap." Bungad sa'akin ni Candice. Tumango ako, lumabas na ito ng opisina habang ako ay nanatili na nakaupo.

Ilang minuto ang lumipas bago ako nagpasyang lumabas ng opisina para harapin ang gustong kumausap saakin.

Hindi na bago sa'akin ang ganito, minsan ay gusto nilang mag pasok ng recipe sa restaurant pero ako na mismo ng tumatanggi, ayoko kasing pag nag kaissue sa food nila ay madadamay kami or vise versa. Madalang naman ang may nag rereklamo. Isa na doon ang pag dadabog daw ni Elle na siyang hindi naman neto tinaggihan dahil sa pangbabastos daw neto kaya nauwi sa baranggay ang gulo na iyon pero agad ding natapos ng napagpasyahang i-banned na lang sila.

"Jacob?" Bungad ko sa VIP room #8

"Hi. Upo ka. Kaylangan natin mag usap." Tugon neto. Naiyukom ko ang kamao ko na hindi namang naiwasang makita niya. "I know you are pissed to me. I can take your punch but please just listen to me first."

"For what? To defend yourself? No Jacob, it's done. Mind your own business. Ayusin mo na lang ang pamilya mo." May halong galit na salita ko.

"My family is fine. Im just here to clear everything in the past. I know, i do something bad but its for her future."

"Her future? Fuckyou! Don't you ever dare tell me about her future! I can give her a better and good future!"

"Yes you can. Mayaman ka, may malagong business life. Pero may mga sarili siyang pangarap... pangarap na pag kasama ka ay nakakalimutan niya. Dahil tuwing kasama ka niya  yung mga pangarap na yun imbis na maging 1st priority niya, nagiging last priority na lang. Tingin mo ba kung hindi nangyare yung noon, isa parin siyang designer ngayon? Hindi, diba? Kaya mo siyang bigyan ng magandang buhay, pero siya ba natanong mo ba siya kung gusto ka niyang bigyan ng magandang buhay?"

"Ako ang dapat magbigay nun. Ang dapat niya lang gawin ay ang mahalin at maging tapat sa'akin. Bakit niya pa kaylangang mag aral at tuparin ang pangarap niyang iyon kung sa bahay lang naman siya para mag alaga ng anak namin pag ikinasal na kami." Turan ko. Natawa ito na ipinagtaka ko.

"Stupid."

"What?!"

"You are the one who's reasonable here. Not me, also not her."

"What do you mean?"

"Tingin mo ba gusto niya lang makulong sa bahay para mag alaga ng anak niyo? Hindi mo talaga naiisip na gusto niya talaga yung ginagawa niya? Tingin mo ba magiging masaya siya? Oo sabihin na nating magiging masaya siya pero kulang yun, magiging kulang yun dahil yung kaisa-isang pangarap niya hindi man lang niya magawa."

Tumayo na ito at naglakad palabas ng kwartong iyon. Pero tumigil ito ng magsalita akong muli.

"Nahihirapan akong tanggapin ang mga ginawa niya sa'aking pagtatago. Sobrang hirap intindihing nagawa niya sa'akin iyon."

"Come to think of it, Aarhon. Kung nahihirapan ka paano pa kaya siya noong siya mismo ang nasa ganoong sitwasyon." Huling salita neto bago nagpatuloy sa paglabas ng kwartong iyon. Napatingin pa ako sa perang nasa ibabaw ng lamesa na naka-ipit sa isang baso.