Sesimde Ki Sen

Bölüm 3

Neredeyse on altı belki de on yedi yıldır duyduğum bu garip ve korkutucu seslerden birinin sahibiyle ilk defa dün gece konuşmuştuk.
Bu zamana kadar bana sarf ettiği onca ürpertici cümlelerin ardında aslında düşündüğüm gibi birisi yokmuş. Peki ya beni sevmediğini neden söylemişti Peorist ya da onun beni neden sevmediğini ben nasıl bulabilirdim ki? On yaşımdan beri beni tanıdığını söylemişti. Peki ya neden on?
Kelimelerinin ardında yatan asıl gerçeği göremiyordum. Oysa on yaşında sadece bir çocuktum. Peki ya ben küçük bir çocukken nasıl biriydim? Aslında kendime bile itiraf edemediğim bu sözlere kadar kendimi suçlu bulmamıştım.
Sürekli kendini kandırıyorsun demişti ama ben asla kendimi kandırmadım ki. Kendini kandırmak ne demekti? Düşünüyorum da acaba gerçekten kendimi kandırmış olabilir miydim?
Orta okula yeni geçmiştim. Eski evimizden taşındığımız için evimize yakınlığı açısından kaydım Buldock Ortaokulu'na alındı. Bu okulum eski okuluma nazaran çok daha güzel ve çok daha elit bir ortama sahipti. Her seferinde ailemden çok daha güzel giysiler ve daha çok para istemeye başlamıştım. Her bu davranışımda ailem durumumuzun yeterli olmadığını bizim onlardan farklı olduğumuzu kısacası onlar kadar varlıklı bir aileden gelmediğimizi anlatıyorlardı.
Ben ise bizim de onlarla aynı statüde olduğumuzu düşünüyordum . Bir dakika! Zaten aynı okulda değil miydik onlarla? Hayır hayır, şuan saçmalıyorum. Beni zaten bu okula mecburen almışlardı. Bu durumun statümüzle hiçbir alakası yoktu. Acaba gerçekten kendimi mi kandırıyordum?  Yoksa bu yaşadıklarım on iki yaşındaki bir çocuk için normal sayılabilecek şeyler miydi?
Bayan Peorist? Onun söyledikleri doğru muydu ?

Sakin Malony! Bunu tek başına çözebilirsin. Bayan Peorist kimdi ki? Aptalca bir ses sadece. En iyisi kahve içip yarın ki işlerimi düşüneyim. Zira yarın ki toplantım için henüz hiçbir uğraş vermedim.