Zwierzogród...Jedno z największych miast w świecie ssaków. Centrum turystyki i spełniania marzeń.
A w nim dwa pozornie zwykle ssaki lis i królik.
Mijają dwa lata, życie toczy się jak zwykle ale każdy dostrzega, że nadchodzą zmiany. Jak tajemnicza...
Ponieważ jednogłośnie chcieliście poznać tą historię
Współczesna mapa polityczna
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Średniowieczna mapa
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Wszystko zaczęło się w drugiej połowie XIV wieku, kiedy po wielkiej wojnie trwającej od 1344 roku do 1365, między cesarstwem Ssakki a Hordą ze stepów. Dotychczas, żyła sobie spokojnie obok państw zachodnich. Jednak podziały wśród tamtejszych władyk doprowadziły do małej wojny domowej, którą wygrał wygrał klan Wiatrów Stepów. Był to jeden z najbardziej ortodoksyjnych i agresywnych klanów, jednocześnie cieszący się dużym autorytetem. Pewnego dnia nowy przywódca Hordy zawiązał sojusz z Chanatem końryńskim, nieco bardziej cywilizowanym zwierzyńcem (odpowiednik naszego "ludu") końskim. W wiosną 1344 ich połączone wojska uderzyły na państwa Cesarstwa. Element zaskoczenia, chwilowa przewaga liczebna i dzikość pozwoliły im zdobyć małą twierdzę na pograniczu, udawało im się odnosić zwycięstwa aż do późnej jesieni. W tym czasie plądrowali wioski i miasta, rabując właściwie wszystko co dało się unieść. Kosa trafiła na kamień w Białym zamku, tam obrońcy byli już przygotowani. Stary wynosiły około1 :22. Morale Hordy opadły, a Cesarstwo przeszło do kontrataku.
Walka była ciężka, ssaki z zachodu dopiero organizowały armię, więc jedyny opór najeźdźca stawiały księstwo Furawskie i Witwiereńśkie. Latem 1345 ofensywa rozpoczęła się pogromem Hordy na ich terenie, na stepach. Po ich stronie zginęło około 4,7 tys. ssaków, a po cesarskiej 2 tys. Dalej szło jak na mapie, Hordzie coraz gorzej. Ale czym właściwie była Horda?
Charakterystyka Hordy : w przykładowym klanie żył najczęściej trzy lub więcej rodzin koniowatych i motłoch psowatych. Nazywano ich motłochem, ponieważ rozmnażali się szybciej niż konie a więzy rodzinne nie miały dla nich żadnego znaczenia. Jedna rodzina koni, albo jak nazywali siebie Hegah, składała się z kilkunastu lub kilkudziesięciu członków. Samiec mógł mieć jedną żonę, lub mógł mieć wiele samic. Oba związki były całkowicie akceptowalne, pierwszy miał być wyrazem najwyższego uczucia, oddania i poświęcenia dla drugiego ssaka, natomiast drugi był praktyczny. Samice również mogły mieć jednego męża lub wielu partnerów. Dzięki temu prawie każde dziecko miało inną matkę lub ojca i wiele wujów i ciotek, dlatego konie czuły się w klanach jak jedna wielka rodzina, w której każdy dba o każdego, bo każdy jest jakoś powiązany z każdym. Wyjątkiem były oczywiście małżeństwa, te zawierali głównie wodzowie (którymi mogły też być kobiety) z różnych klanów. Wtedy następowało połączenie obu grup oraz połączenie rodzin. U psowatych czyli Gahenów ( gatunki będące przodkami lisów stepowych to Geanihdzi, a wilki stepowe to Geahehi) rodziny przypominały dzisiejsze związki. Klany prowadziły koczowniczy tryb życia, nie licząc wykopalisk i mocno zniekształconych legend, nie wiadomo prawie nic o ich wierzeniach i kulturze. Jedyne co wiemy, to to, że ich religia uznawała reinkarnację kilkustopniową i duchy przodków.
