MAFYA PATRON

Mafya Patron-7

Medya da Lavin Korkmaz (Esilanın arkadaşı)

Lavin'den

Sinirden ölmek üzere gibiyim!!! Bir insan gece vakti nasıl dışarı çıkar da anahtarı evde unutur anlamıyorum. Saat gece yarısını çoktan geçmişti ve ben markete gidip sadece abur cubur almak istemiştim. Dizi izlerken yine kendimi kaptırmıştım ama ne yapayım izlemek istiyordum evde annemin ve babamın olmaması da cabasıydı. İş için yurt dışındaydılar benim için hava hoştu zaten sessiz sakin olmak beni daha çok mutlu eder fakat şu an daha büyük bir sorun vardı önümde çilingir de çağıramazdım bu saatte mecbur Sema'ya ya da Esila'ya gidecektim zaten onlardan başka arkadaşım yoktu. Cep telefonumu çıkarıp Sema'yı aradım bir kaç kere çaldı ama açan olmayınca kapattım büyük ihtimalle uyuyordu. Uyandırmak istemezdim. Esilayı arayacakken onun da yarın işe gideceği geldi aklıma zaten erken kalkıyordu bir de onun rahatını bozamazdim. Ben böyle kara kara düşünürken ıssız yolda ilerliyordum aynı zamanda. Gidebilecegim bir komşumuz da yoktu zaten yan ev boştu satılık ilanı uzun zamandır pencere de asılı duruyordu. Diğer komşuları da tanıdığım söylenemez. Sanırım bir pansiyona gitmeliydim ama cebimde çok az miktarda para vardı ve bu taksi parasına bile yetmezdi. Köşeyi dönerken önüme iki tane iri yarı adam çıktı. Tipleri hiç tekin gözükmüyordu zaten iğrenç kokudan sarhoş olduklarını anlamıştım. Hemen geri çekildim. Üzerime doğru gelmeye başlayınca koşmaya başladım. Arkamdan bağırıyorlardı ama ne dediklerini anlamıyordum. Ara sokaklardan birine girip sakinleşmek için bekledim. O sırada arkamda bir nefes hissettim. Korkuyla bağırmaya başladım.
"İmdaaattt!!! Yardım edin nolur" kimsenin gelip geçtiği yoktu o yüzden duymamaları çok normaldi. Arkamda ki iki adam beni duvara yaslayıp ağzımı elleriyle kapattılar. Debelenmeye başladım. O sırada pis pis gülüyorlar ve üzerimdeki kısa şorttan gözüken bacaklarımı okşuyorlardı bu iğrenç bir şeydi. Ben hala debeleniyor ve ağlıyordum. O sırada sert bir ses duydum.
"KIZI BIRAKIN LAN!" Üzerimde ki adamlar sesi duyunca o tarafa doğru döndüler ve benden uzaklaştılar bende yere çöktüm ve dizlerimi kendime çektim. Gelen kişi Cenk idi. Yani adını yanlış hatırlamıyorsam öyleydi. Bardayken Esilayı bulamayınca endişelenmiş ve ortalığı ayağa kaldırmıştık  yanında başka bir çocukla yanımıza gelip bize destek olmuşlardı.

Ben hala ağlarken o adamları ölesiye dövüyordu seslerinden anlıyordum. Umrumda değildi isterse öldürsün. Bir süre sonra ses kesildi bana doğru geldiğini adım seslerinden anladım. Yanıma çöküp omzuma dokundu. Refleksle korkup geri çekildim. Kafamı kaldırdığımda endişeli gözlerle bana bakıyordu.

"İyi misin?" Diye sordu sahi iyi miydim ben bu başıma gelenler neydi. Anca filmlerde olurdu böyle şeyler.

Cevap vermeyince omzumu sıvazladı
"Sıkma canını ben yanındayım bir şey olmayacak" dedi güven vermek istercesine. "tamam sorun yok " diyebildim. Ayağa kalkıp yürümeye başladım ama bir sorun vardı. Zaten başıma ne geldiyse bu sorun yüzünden gelmişti ah salak kafam harbi bi insan bu kadar mal olurdu ya. O sırada arkamda ki bağırdı.
"Evine bırakabilirim istiyorsan?" Diye sordu. İyi de eve nasıl girecektim ki. Belki bu adam bana yardım edebilirdi daha sonrasında öderdim yaptığı iyiliğin karşılığını.
"Aslında ben markete gitmek için çıkmıştım ama anahtarımı evde unuttum o yüzden eve giremedim " diye kısaca bir açıklama yaptım. Beklediğim yanıt gecikmedi.
"İstersen yardım edebilirim" dediğinde dünyalar benim olmuştu. Yoksa başıma binbir türlü şeyler gelecekti.
"Çok sevinirim" diyerek gülümsedim.  O da gülümseyerek " arabam az ileride hadi gidelim " dedi büyük ihtimalle bir otele ya da pansiyona bırakacaktı beni bu işime gelirdi. Arabasına binip yolu izlemeye başladım. Bir süre sonra büyük bir evin önünde durduk. Nasıl yani beni kendi evine mi getirmişti ne yaptığını sanıyordu bu adam!?
"Burda ne işimiz var?" Diye sinirle sordum.
"Evime geldik sokakta yatmak istemeyen sendin sonuçta " dedi ciddi bir şekilde.
"İyi de ben otele ya da bir pansiyona bırakırsın diye düşündüm sen kimsin de beni evine getiriyorsun!?" Diyerek bağırdım.
"Özür dilerim ben sadece yardım etmek istemiştim." dedi gözlerime üzüntüyle bakarak. Tamam kabul ediyorum ki bunu beklemiyordum.
"Seni bu ikinci görüşüm ve tanımıyorum bile sen ise beni evine getiriyorsun nasıl güvenebilirim sana??" Diye sordum .