Why Does It Hit Me?! (Dutch) W/ YOONGI

fourteen HOSEOK & Y/N

Ik loop naar de keuken om mijn bord in de vaatwasser te zetten. Ik doe de deur van de vaatwasser dicht en wordt gebeld. Ik loop naar de bank en pak mijn telefoon. Yoongi? Ik neem op. 'hey Yoongi whats-up?' vraag ik. 'w-waarom neemt niemand op?!' zegt hij boos met een trillende stem. 'yoongi wat is er aan de hand?' vraag ik bezorgd. 'h-het 'i-is Y-Y/n.' zegt hij en zijn stem breekt. 'Yoongi zeg het me wat is er gebeurd. ' vraag ik bang. 'z-ze is, Hyung-g z-ze is b-bij m-me w-w-weg.' mijn ogen worden groot. Ik laat mijn telefoon vallen op de grond. Ik ren de gang in en ram op alle deuren. 'WE MOETEN NU NAAR HET ZIEKENHUIS!!!!' zeg ik en pak de autosleutels.

Iedereen komt verbaasd uit zijn kamer. 'hyung wat is er aan de hand? Vraagt Namjoon. 'H-hey is Y/n..' begin ik. 'er iets heel ergs gebeurt...i-ik kan het niet uitleggen.' zeg ik. 'wat, Hoseok wat is er gebeurd met haar.' vraagt Jungkook bang. 'dat zie je daar wel.' zeg ik en wil me omdraaien maar wordt bij mijn kraag gepakt. 'zeg op Hyung!' zegt Jungkook met vuur is zijn ogen. 'zeisdood.' zeg ik snel. Hij laat me gelijk los. Er komen tranen in ogen. Hij grist de autosleutels uit mijn handen en rent naar de auto.

Ik kom als laatste aan in de auto. 'okay wacht hyung hoe weet je dat ze.... Je weet wel is?' vraagt Namjoon. 'yoongi-hyung belde me. Hij was aan het huilen en zei dat Y/n hem verlaten had. En wij hadden afgesproken als hij dat zegt dan is ze....je weet wel....weg ' zeg ik en kijk naar beneden.

Pov. Y/n

Omg mijn lichaam kan hier echt niet tegen. Ik ben zo moe. Uitgeput. Ik weet niet of ik dit aan kan Yoongi het spijt me.

Ik wordt wakker in het ziekenhuis alweer. Ik haal voor de 56ste keer in deze twee weken, de snoeren en plakkers van mijn lichaam eraf. Elke dag elke keer deze droom op nieuw. Ik stap met een zucht uit bed. Er is hier echt niks te doen. Ik heb geprobeerd om eten te halen uit de automaat maar elke keer als ik wat eet komt het weer terug in mijn hand. Ik ben hier helemaal alleen. In dit ziekenhuis die by the way zowat verlaten lijkt. En hoe the fuck kom ik eigenlijk in deze kleding. Het is een soort van japon ofzo. Idk iets om in te slapen zo'n jurk. Maakt niet uit. Ik loop net zo als elke droom rond in het ziekenhuis. Totdat ik een geluid hoor. Ben ik hier dan toch niet alleen?! 'H-Hallo?' mijn stem echoot door het ziekenhuis heen. Ik loop naar de plek waar ik het vandaan hoorde. 'hallo?' zeg ik nu nog een keer. Nog steeds echo. Ik zit nu in een kantine aan het kijken of er iets verplaatst is. Dan zie ik iemand op een stoel zitten. 'hallo? Wie ben jij?' vraag ik en loop naar die gene toe. Geen antwoord. Ik tik tegen zijn schouder aan. 'hallo?!' vraag ik nu geïrriteerd. Ik duw tegen zijn schouder aan. 'dan niet.' ik wil weg lopen maar ik hoor een dof geluid. Ik draai me om en zie dat het hoofd van het lichaam op de grond is gevallen. Ik kijk naar het hoofd en......YOONGI!!!!! Dan hoor ik weer iets verder op. Ik kijk nog een keer naar het lichaam maar ga dan op het geluid af. Niemand is hier. In de tweede kantine. Ik kijk naar de grond. Hoe kan het hier nat zijn? Ik kom hier zowat elke keer en het is hier nooit nat. Ik kijk naar de grond niet begrijpend. Opeens zie ik twee schoenen voor me staan. Ik kijk op en zie, Yoongi? Hij kijkt me emotieloos aan. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Yoongi?' Vraag ik. En dan opeens komt zijn gummy lach. Ik glimlach naar hem ook en geef hem een knuffel. 'h-hoe kan jij hier zijn?' vraag ik en er traan verlaat mijn oog. 'ik heb geen idee.' zegt hij en knuffelt me terug. Maar hij knuffelt me heel hard. 'uhm Yoongi 'h-het doet pijn.' zeg ik moeilijk. 'yoongi?!' schreeuw ik en probeer los te komen maar hij drukt me alleen maar harder tegen me aan. Ik hap naar lucht wanneer ik het gevoel krijg dat mijn longen worden samen geperst. Ik klop hard op zijn rug. Mijn ademhaling gaat sneller en sneller. Maar het is steeds moeilijker. 'Y-yoongi P-ple-ease. I-ik k-kan -n-niet-t a-d-demen .' zeg ik. Hij laat me eindelijk los. Ik val op de grond van adem gebrek. Ik kijk boos omhoog. 'Yoongi *hijg* wat bezielt *hijg* jou?!' zeg ik boos en sta op. Hij keek de hele tijd serieus naar beneden. Naar mij. Maar wanneer ik voor hem sta komt zijn gummy lach weer naar voren. 'wat zit je nou dom te lachen?' vraag ik en lag mijn hand op het deel waar mijn longen zitten. 'ik heb een verrassing voor jeee.' zegt hij blij. 'wat is het, ik ben eigenlijk niet echt in de mood voor verrassingen nu.' zeg ik. Ik stapt dichterbij totdat hij met zijn neus tegen de mijne aan zit. Ik kijk hem nog steeds aan in zijn ogen. Opeens voel ik een scherpe pijn door me heen voelen. Door mijn buik. Ik kijk naar beneden en zie een mes in mijn buik en Yoongi's hand aan het handvat. Ik kijk hem geschrokken aan. Alweer krijg ik geen adem. Hij trekt het mes in een keer uit mijn lijf. Ik al op de grond in het nat. Ik heb nu al de kracht niet meer om mijn hoofd op te tillen. Langzaam zie ik het bloed naar het water lopen en vermengt zich met het. En dan wordt alles zwart.