Why Does It Hit Me?! (Dutch) W/ YOONGI

ten Y/N

~~
Ik open mijn ogen maar doe ze snel weer dicht. Het is zo wit en zo licht. Ik doe ze weer langzaam open en wen aan het licht. Waar the fuck ben ik? Ik kijk om me heen. Er is apparatuur, een tafel met eten en drinken en een gordijn om mijn bed heen. Ben ik in het ziekenhuis? Ik haal de snoertjes af van mijn lichaam en wil opstaan maar val gelijk neer op de grond. 'Auw..' fluister ik en kijk naar mijn hand. What the hell. Mijn hand is vol met bloed. Ik kijk naar mij andere hand en zie daar een mes in. Hoe kom ik daar nou weer aan! Ik kijk weer om me heen en zie dat ik niet meer in het 'ziekenhuis' ben. Ik ben.... In mijn oude huis.

Ik zit op de bank. Hoe ben ik hier beland. Hier klopt helemaal niks van!! Ik kijk om me heen en zie het glas op de grond op zitten. Ik kijk wat verder het tafeltje voor de bank is van glas en er zit een breuk in. Aan 1 punt van de tafel zit bloed. Ik wil niet verder kijken. Niet wetend wat ik hierna vind. Maar ik ben te nieuwsgierig. OMG!!!! Van schrik laat ik het mes op de grond vallen.

Ik doe mijn handen voor mijn mond. Ik zie daar....mijn vader. Is hij....dood. hij beweegt niet. Er zit een gat in zijn nek en een plas bloed er naast ik ren naar de gootsteen en was het bloed van mij handen af. Maar elke keer als ik klaar ben met wassen. Komt er vanzelf weer bloed op. Ik begin te hyperventileren. Ik ren het appartement uit. Weg van daar. Wat heb ik gedaan!!! Heb ik dat wel gedaan....? Ik ren een steegje in ik kijk achterom kijken of iemand het merkt. Ik kijk weer naar voren en....MUUUUURRR!!!!! Ik doe mij handen voor mij gezicht om de klap zachter aan te voelen. Maar ik voel niks. Geen stootje, alleen een koud briesje. Ik kijk op en.....geen muur.

Ik kijk om me heen al voor de derde keer. Ik herken deze plek ook. Ik sta bij een lantaarnpaal, de enige die hier staat. Ik kijk naar rechts.....wacht....is dat.....het veld waar ikag op de avond dat ik weg liep? Ik kijk naar links. De brug..... Ik wil lopen maar iets in mij linker ooghoek greep mijn aandacht. Ik draai mijn hoofd naar dat toe en zie dat het een....persoon is? De persoon staat op de brug. Ik loop naar die gene toe. 'hallo....waarom sta je daar.' vraag ik voorzichtig. 'dat weet je zelf Y/n.' zegt een al bekende stem. 'h-hoe weet je mij naam?' vraag ik. De persoon draait mijn richting op. 'J-Jungkook?!' zeg ik verbaasd.

'jep that's me...' zucht hij. 'jungkook kom daar vanaf, please.' vraag ik en loop voorzichtig naar hem toe. Maar hij blijft staan naar beneden kijkend. 'J-Jungkook wrm sta je daar-' ik wordt afgekapt door hem. 'ik ben er echt klaar mee Y/n, met mijn leven, met vader, met moeder....met jou' zegt hij emotieloos behalve toen hij het over mij had. AUWTCH!!! 'Jungkook h-hoe zo met mij?' vraag ik met tranen in mij ogen.

Hij kijkt me vol afschuw aan. 'door jou wordt het leven uit me geslagen!!! Jij bent weer het zielige meisje die niks zelf kan!!!! Die gered moet worden door haar grote broer want die houd oh zo veel van haar!!!! IK KAN DAT NIET AAN!!!! EN JIJ DOET ER OOK HELEMAAL NIKS AAN!!!! Like you dont care...' schreeuwt hij boos. 'Jungkook ik geef om je heel veel en dat weet je.' zeg ik bang. 'nee je houd niet van me.' zegt hij. ' Stop ik hou wel van je!' zeg ik wat harder. 'STOP MET LIEGEN, JE BENT NET ZOALS MOEDER JE GAAT ME VROEG OF LAAT TOCH VERLATEN!!! IK KAN BETER JOU VERLATEN DAN IEMAND WEER MIJ!!!' en met dat springt hij van de brug af.

'NOOOOOOO!!!!!!' schreeuw ik. Tranen vallen mijn wangen af. Ik ren naar de brug ik kijk er over heen kijken of ik hem kan zien met het is donker te donker.... Ik laat me zakker naar de brug. Ik huil mijn longen uit. This can't be true...

Ik ben weer terug, terug in het 'ziekenhuis'. Ik schrik en zit met een ruk omhoog. De snoertjes zitten weer aan me. Ik wil ze afhalen maar op dat moment komt Yoongi binnen. 'hey hey hey hey laten we die er maar even op laten.' ik kijk hem vragend aan. 'waarom ben ik hier?' vraag ik. 'je bent bewusteloos geraakt en wou niet meer bijkomen.' zegt hij en strijkt zijn vingers
langs mijn gezicht. Ik sluit mijn ogen, het vertrouwd aan, warm.

Totdat hij duwde met zijn twee vingers tegen mijn gezicht aan. Ik open mijn ogen en ik kijk naar hem. Zijn ogen zijn wijt open en het zelfde geld voor zijn mond. Ik kijk hem raar aan maar dan zie ik een gedaante achter hem. Ik controleer zijn hele lichaam en zie een mes door zijn hart heen. 'no...no....NO....NOOOOOO!!!!' schreeuw ik en grijp zijn armen. De gedaante trekt het mes uit zijn lichaam en er komt een grote hoeveelheid bloed uit zijn mond.

Tranen verlaten mijn ogen voor de tweede keer. Yoongi's levenloos lichaam valt naast het bed op de grond. De gedaant verdwijnt, ik blijf een paar seconden zitten op het bed maar haast dan naar Yoongi. 'Y-yoongi-i *snik* g-ga n-niet w-w-weg *snik* P-ple-ease i-ik k-k-kan-n d-dat-t niet a-ann!' snik ik. Ik til zijn hoofd op en laat het rusten op mijn schoot. 'AAAAAHHHHHHH!!!!!' ik schreeuw en huil alles uit mijn lichaam. Ik knuffel zijn levenloze lichaam.

Ik wordt weer wakker maar nu op een begraafplaats.... Ik zit in een kleermakerszit voor vier grafstenen... Vier grafstenen voor de vier mensen waar van ik hou....vier grafstenen voor vier mensen die dood zijn door mij.... Ik sta op en ga weg ik ga naar de enige persoon waar van ik nog aan gehecht ben....Taehyung.

ik knal de deur open. 'TAEHYUNGG!!! TAEHYUNG PLEAAASEE I NEED YOUU!!!!' schreeuw ik maar niemand was hier ten minste het leek zo. Ik ging van kamer naar kamer. En als laatste de badkamer.... Ik ging naar binnen en zie Taehyung..... Maar niet levend ...... Ik ren naar hem toe en haal zijn hoofd uit het water. 'waar om moet iedereen om me heen dood gaan?!' roep ik hard. Ik kijk naar zijn lichaam.

Zijn armen vallen me op.....hij heeft zelfmoord gepleegd......why....whyy.....WHYY...WAAROM. WAROM JIJ OOK? KOMT DIT OOK DOOR MIJ?! IK BEN ECHT EEN KUT PERSOON IEDEREEN GAAT DOOD. 'KOM OP IEDEREEN GAAT DOOD WAAROM WAAROOOOM!!!!' huil ik. Op eens stik ik. Ik wordt gewurgd maar door wie? Ik wil omkijken naar mijn aandacht gaat naar het touw dat om mijn nek zit. Ik kijk voor me uit in de spiegel. 'VADER?!!!!' schreeuw ik. Hij grijnst en pakt zijn gun. Maar die had ik toch gepakt? 'dit is voor het verpesten van mijn leven!' zegt hij en knalt een kogel door me kop......