'Ik ben hier zo klaar mee' zeg ik en wil op staan maar wordt naar beneden gedrukt. 'Yoongi je hebt zelf gezegd dat dit je zou helpen met je agressie dus dan moet je ook mee werken. ' zegt de therapeut. Ik zucht, haal zijn handen weg van mijn schouders en sta op. 'Als ik hier zelf voor heb gekozen dan kan ik er ook zelf voor kiezen om er mee te stoppen. ' zucht Ik geïrriteerd. Ik pak mijn jas en loopt de deur uit. 'Wow jij ben snel klaar?!' zegt taehyung. Ik negeer hem en loop door. 'Ik denk niet dat ze klaar waren, of überhaupt goed is gegaan. ' fluistert Jimin. 'Zou hij weer weg zijn gegaan? Hij wilt ook gewoon geen help he!' zegt Jungkook. 'Ik hoor jullie gewoon he.' zeg ik en loop gewoon door. Daarna hoor ik ze niet meer.
Jungkook heeft wel gelijk. Maar ik wil eigenlijk wel help maar niemand doet het goed. Als ze vragen wat er aan de hand is denk ik echt van dude I don't know what's wrong daarom kom ik hier toch. Echt wat is dat voor een vraag. Maar aan de andere kant wil ik het ook niet maar Namjoon zegt dat het moet. Want ik was alweer er bijna uitgetrapt door Big Hit door mijn gedrag. Wat doe ik überhaupt fout dan. Ik praat niet over problemen, ik veroorzaakt ze niet, ik schreeuw niet, maak geen ruzie. What the hell kan je dan fout doen. Ugh mensen zijn maar rare dingen pff.
Ik kom aan als eerst bij het dorm en klap de deur dicht. Namjoon komt er gelijk aan. 'Wat doe jij al hier jij hoort bij dokter Zwaan te zitten!' ik zucht en loop gewoon langs hem. Naar de keuken waar Jin staat te koken. Ik pak een bakje noedels. 'YAHH ik ben eten aan het maken voor iedereen! Straks ga je niet het eten!' schreeuwt Jin hard. Waarom moet iedereen schreeuwen je kan ook zacht praten of beter gezegd helemaal niet. Ik haal gewoon mijn schouders op 'geen trek in je eten. Ik wil gewoon wat simpels.' zeg ik schouder op halend en loop naar mijn studio.
Ongeveer 10 minuten later hoor ik weer de deur open en dicht gaan. Dat zijn de hyung's, vast en zeker. Ik loop naar de deur en luister naar hun gesprek.
Nj= Namjoon, Th= Taehyung, Jk= Jungkook, J=Jin, Jh= Jhope (Of course)
Nj: Waar waren jullie dan? Jullie zouden toch letten op suga hyung?!
Th: we waren even langs de snoep winkel en ja inderdaad maar hij deed alsof we ontzichtbaar waren na die therapie sessie dinges.
Jk:ja en ik denk eigenlijk ook dat we hem een beetje nog meer geïrriteerd hebben gemaakt...
Nj: hoezo..?!
Th: Nou hij kwam naar buiten en negeerde me toen ik geschrokken en verward zei dat ze al snel klaar waren en blah blah blah en daarna zei jungkook van: Hij wilt ook gewoon geen help he! En toen zei hij geïrriteerd van dat hij ons kon horen en toen is hij naar huis gegaan.
J: vind je het gek dat hij boos is.
Jh: maar het was niet onze bedoeling ofzo het is ook gewoon zo hij wilt geen hulp. Hij laat het niet zien én hij laat niemand bij zijn zwart hart komen!
Nj: YAHH HOSEOK HOE KAN JE HIJ KAN ER TOCH OOK NIKS AAN DOEN. GEVOELENS KRIJG JE NIET BEWUST!!!
Jh: yeah?... Whatever....Ik laat me zelf zakken naar de grond. Damn wat heb ik. Wat heb ik gedaan. Ik heb Namjoon ongerust gemaakt. Boos geweest tegen jungkook, taehyung en Jimin. Jin's eten afgesnauwd maar j-hope? I don't know waarom hij boos is maar whatever. Ik loop naar buiten met het negeren van Namjoon's en Jin's tegenwoord. Ik weet ook niet wat ik moet doen. En waarom geven ze om me. Ik bedoel ik geef niet eens om me.
Ik loop gewoon door. Kijkend naar mijn voeten. Weetje de wereld is echt raar ik bedoel. We komen uit het niets, niemand weet het. En wat gebeurt er als je dood gaat? Dat zou ik wel echt graag willen weten zeg. You know gewoon weten wat er is na de dood. Is er hemel en hel? Of is er en rust plek? Of wordt je weer herboren. Het is maar een misterieus iets. Alles. Iedereen. Ik wordt er dood ziek van. Ik kijk op. Wow waar the fuck ben ik....
JE LEEST
Why Does It Hit Me?! (Dutch) W/ YOONGI
Fanfic'Dat meisje waarom maakt ze mij zo? Ik haat het maar i love it too. Het is zo frustrerend.' Dat is wat hij dacht toen hij haar voor de eerste keer zag. Maar de jongen en zijn vrienden wisten niet wat er met hen zouden gebeuren. Ze dachten dat ze all...