Bus 2 | chaegguk

10

DarkQueenAuthor
aprilenaria
jjoonniee
Ve sevgili K, KookKang

Hepinize teşekkür ederim, yorumlarınızın her kelimesi kalbimi pır pır ettirdi.

Eğer isteyen varsa buradan da uzun yorumunu alabilirim.

Sınır 100 yorum, 50 oy!!!!!

İyi okumalar.

Jeongguk'a kapüşonlusunu giymesine yardım edip kızına döndüğünde Mi Cha'nın uyukluyor olduğunu gördü.

Jeongguk Mi Cha'ya gülerek bakarken annesi " Kızım uyanmalısın, biliyorsun değil mi? " dediğinde Mi Cha gelen sesle irkilip ayıldı.

Bugün, iki ayın sonu Jeongguk'un ve Mi Cha'nın tedavisi bitmişti. Hastaneden çıkışları bugündü. İkisi de çok mutluydu çünkü artık aynı yerleri görmekten, kendilerini hastanede hasta hissetmekten bıkmışlardı. Jeongguk ne kadar mutlu olsa da bir tarafında kuşku onu yiyip bitiriyordu. Ya bu kapıdan çıktıkları anda her şey biterse?

Mi Cha'nın babası çantaları yüklenip odadan çıktığında Hoseok Mi Cha'nın yataktan kalkmasına yardım etti. Mi Cha her ne kadar bu hastaneden çıkıyor olsa bile Jeongguk gibi kafasında ve vücudunda hâlâ kazanın izleri vardı. Baş dönmesi de bu izlerden biriydi.

Mi Cha gülümseyerek " Teşekkür ederim. " dediğinde Hoseok da ona gülümsedi.

Mi Cha'nın annesi sanki kızının yeni yürüdüğünü görmüş gibi hem heyecanlı hem de korkuyordu. Hastaneden dışarıya çıkması kendisine bütük bir sorumluluk yüklüyordu. Artık kızının bakımından kendisi ve eşi zorunluydu.

Hastanenin büyük kapısından Jeongguk ve Mi Cha kol kola çıktıklarında üstlerinde başarının mutluluğu vardı. İkisi de buraya ölüm ile burun burunayken gelmişlerdi ve şuan ikisi yaşıyor olarak bu kapıdan çıkıyorlardı.

Bu kapıdan tek bir beden de çıkabilirdi ama hangi beden olursa olsun mecazi olarak ölü ve yarım bir beden olurdu.

Jeongguk gerektiğince yavaş yürümeye çalışıyordu çünkü kolundaki el ne kadar geç çekilirse o kadar iyiydi. Mi Cha'ya alışmıştı hem de çok.

Her şeyin sonu oldupu gibi arabaya giden yol da son buldu ve ikisi beraber arka kapının önünde durdu. Jeongguk titreyen eliyle arabanın kapısını açıp Mi Cha'yı arka koltuğa bindirdi. Kendisi de arkadaşı Jimin'in arabasına binecekti.

" Neyi bekliyorsun oğlum? Binsene. " dedi Mi Cha'nın babası valizleri geniş bagaja koyduktan sonra.

Jeongguk'un gözleri bagaja kaydığında kendi bavullarının da olduğunu gördü.

" Jeongguk biz düşündük ki. " dedi Mi Cha'nın annesi Jeongguk'un omuzunu sıvazlayıp. " Gel bizim evimizde kal. Evinde yalnız başına olmaz öyle. Bir şey olursa falan yanımızda ol. "

Jeongguk Mi Cha'ya baktığında onun kendisine yalvarır gözlerle baktığını gördü. Çünkü kabul etmeyeceğini çok iyi biliyordu. Annesine ne kadar bağlı olduğunu, annesi ölse bile kokusu sinmiş o evi bırakamayacağını çok iyi biliyordu.

" Ben çok teşekkür ederim. " dedi Jeongguk zar zor gülümseyerek. Keşke onu buradan çıkaran annesi veya babası olsaydı. Bu teklifi alacak kadar yalnız hissetmeseydi kendini. " Ama evimden ayrılamam. İnanın yalnız kalmam. Arkadaşlarım ve kuzenim yanımda, bir şey olursa onlar bana yardım eder. "