Keyifli okumalar...
Bazen yalnızlık iyidir.
İnsanın kendini dinlemesini sağlar.
M.P
......
"Peki ya mutlu musun? Sayende herkes evli ve mutlu, peki yaz biz?"
Selin'in sinirleri gerildi, kaşları çatıldı ve derince nefes almaya çalıştı. Gözlerini pervasızca kaldırdı maviler ve ekledi.
"Biz diye bir şey yok, çıkar aklından artık bu düşünceyi."
"İnat etmesen olacak."
"Asla olmayacak. Sen ve ben var sadece, biz olmayacağız."
"İnatçısın işte, keçi kadar inatçı."
"Ne dersen de umrumda değil. Benden uzak dur yeter."
Yekta sinirlenerek, köşedeki yatağın üzerine attı kendisini ve söylenmeye başladı.
"Ben yatıyorum. Sende ister git ister kal."
Selin omzunu silkip etrafa bakındı. Kulübe kadar küçük bir yerdi ve içeride köşedeki yataktan başka bir şey yoktu. Gözlerini devirip diğer köşeye giderek, tahta zemine uzandı.
Sağ tarafına dönerek ayaklarını kendine çekti. İçerisinin soğuk olduğu yetmiyormuş gibi zeminde buz gibiydi ve dışarıda yağmur başlamıştı.
Vücudunun titrediğini hissetsede, uyumaya çalıştı. Bedeni soğuk zeminde kendini bırakırken, gözleri kapmıştı.
Yekta ise dakikalardır izlediği tavandan gözlerini ayırıp, Selin'e kaydırdı. İçeriyi zar zor aydınlatan küçük sarı lambadan yerde yattığını görmüş ve üzerindeki örtüyü atarak ayaklanmıştı.
"Yerde yatılır mı bu soğukta? Aklını mı kaçırdın?"
Yanına giderek eğildi ve omzundan sarsarak uyandırmaya çalıştı.
"Hasta olursun burada, hadi sen yatakta yat."
Selin tepki vermeyince endişe ile kucakladığı gibi yatağa taşıdı. Kıyafetlerinin ıslak olduğunu görünce, yattığı yere kaydırdı gözlerini. Tavandan su damlıyor ve zemini ıslatıyordu.
Kızarak üzerindeki kıyafetleri çıkardı ve örtüyü üzerine örttü. Kendiside yanına sokularak soğuk bedenini ısıtmaya çalıştı.
"Şu inadında olmasa çok iyi olacak. Buz kesmişsin."
.........
Güneş yeni yeni ışıklarını gösterirken gözlerini aralamış, Yekta'nın kolları arasında olduğunu farkedince geri çekilmişti. Kendisine bakan maviliklerdeki bakışlarını bedenine çevirdi ve üzerinde sadece çamaşırlarının olduğunu gördüğünde, endişeyle gözlerini mavilere değdirdi.
"Ben.. Ben neden çıplağım?"
"Kendine sor."
"Yekta."
Yekta sırıtırken, sırt üstü döndü ve gözlerini kapattı.
"Gece kıyafetlerin ıslanmıştı çıkardım. Aklına gelen düşünce olsaydı eğer, üzerinde hiç bir şey kalmayacağından emin olabilirsin."
"Uyuz."
Yataktan çıkarak hala ıslak olan kıyafetlerini üzerine geçirdi. Saçlarında toparlayıp dışarıya göz attı.
Dışardaki yağmur hala sağınak halinde devam ediyordu. Yağmura aldırış etmeden söylenerek kapıya ilerledi.
"Gidiyorum ben, faha fazla burada kalamam."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZ EMANET (Tamamlandı)
Ficción General(+15) Ruhsuz ve soğuk bir insanı yeniden hayata döndürebilir misin? Ya buna mecbur kalırsan! Emanet olur sana, sonra hayatın olur... Sonra ise AŞK... Peki bu aşkın kazananı kim olacak? İşte tam da burada durmalıyız... Kazananın dünyası değişecek...
