Işığı kapatıp yatağa geçtiğimde sabaha epey az kalmıştı.
Bir kaç saat içinde ne kadar çok şey yaşamıştık öyle !
Ablamlara oturma odasını hazır etmiştim. Çift kişilik nevresimler annemlerin odasındaydı. Benden ve Selim'den topladığımız tek kişilik yedek nevresimleri birleştirmiştik. Nasıl oldu bilmiyorum ama annemler hala uyuyordu. Sabahki şenliği çok merak ediyordum.
Yarın sabah normal şartlarda kahvaltıya gidecektik, içinde Bahadır ve Esma olan küçük ekibimizle.
Ama saat çok geçti, ve sürprizli sabahta pek durumu anlatıp da evden çıkabilirmişim gibi de gelmiyordu.
Aklımdakini faaliyete geçirmek üzere el yordamıyla telefonumu buldum. Yenice karanlığa alışmış gözlerim, telefon ekran ışığıyla kısıldılar.
Şu güllü grubumuza girdim. En son mesaj konumuz yarınki kahvaltıydı.
Besmeleyle klavyeyi açtım.
"Bahadır, yarınki kahvaltıyı salıya alsak olur mu ? Yarın olması benim için biraz zor olacak gibi, malum.."
Normalde mesajla konuşurken ergenliğime geri dönerdim ama şimdi olmuyordu. Kitabi cümlelerle konuşuyordum resmen.
Yazıyor yazısını görünce ekrana odaklanıp bekledim.
Nedensiz aklımdan "yazıyoor, yazıyoor" diye dolaşan çocuklu film sahnesi geçti.
"Olur tabi."
"Senin için nasıl uygun olacaksa öyle olsun."
Ne yazsam ki.
Ay bulamadım.
"Salı günü görüşürüz o zaman inşaallah"
Niyet ettim bu konuşmayı burada bitirmeye.
"İyi geceler"
Gönderdiğim mesajlar mavilenmiyordu. Esma yoktu yani şu an. Sinsice bildirim çubuğundan takip etmiyorsa tabi. Yapar mı ki ?
"Sana da"
Sağıma dönüp telefonu komodine koymaya yeltendim.
Tam ekranı kapatmışken gelen bildirimle tekrar gözlerimi kısık konuma getirdim.
"Nevin'im.."
Yanlış görüyorsam belki düzelir diye gözlerimi biraz daha kıstım ama değişmedi.
Bir kaç saniye bakıştık.
"Bu mesaj silindi."
Komik şey seni. Güya Esma görmeyecek işte.
Gülümseyerek kapadım gözlerimi.
***
Telefonumu arıyordum. Gözlerimi açamadan, gece bıraktığım yerde olmasını temenni ederek.
Alarmdan farklı bir titreşimi vardı. Biri arıyor galiba diyerek bir umut arıyordum işte.
Bulduğumda tek gözümle kim olduğunu anlamaya çalıştım.
Esma.
Tabi ki Esma.
Beni arayarak uyandırabilme hobisi olan Esma.
"Efendim."
"Uyuyor muydun Nevin ?"
"Uyandım."
Sesim yorgunlukla beraber uykulu çıkıyordu, her halimden belli oluyordu uyuduğum.
"Tamam o zaman."
